Κάποιες φορές...
Στα πράσα με πιάνω να χαζεύω άδικα
Τότε γυρίζω τα μάτια μου πίσω, θυμάμαι τα χρόνια μου τα παιδικά...
Κοιτάζω έναν πιτσιρκά να λέει πως όλα πάνε καλά!
Ο κόσμος αυτός, θα τα καταφέρει τελικά!
Με κυνηγά, μ’ ακολουθεί, τρέχει συνέχεια από πίσω!
Αυτός ο σπόρος έχει βαλθεί να με κάνει να ελπίζω!
Κι όλο μου φωνάζει
Eμείς θα τα καταφέρουμε μαζί
Γιατί εμείς δε θα είμαστε όπως εσείς χαζοί
Τότε εγώ τρελαίνομαι, στα λόγια του μέσα καίγομαι!
Κρύβομαι, μα όπου και να πάω τώρα φαίνομαι
Κι έρχεται και πάλι δίπλα μου με το ποδήλατό του (για) να μου πει πως μια ημέρα θα κάνει τον κόσμο δικό του
Οτι όλα θα `ναι δίκαια στη δικιά του εποχή κι ότι όλα τα παιδιά έχουνε βάλει υπογραφή να ζήσουνε όλοι ειρηνικά, πάνω σ’ αυτήν τη Γη!
Λέγοντας πως η γενιά μου ήτανε η τελευταία πληγή κι οτι πρέπει να φεύγουμε σιγά σιγά από `δώ
Κι οτι αυτοί θα κάνουνε πόλεμο μόνο με G. I. Joe
Μαζέψτε τα, λοιπόν παίρνουμε εμείς το μαγαζί!
Γιατί εσείς γι’ αυτό ν τον κόσμο αποδειχτήκατε χαζοί!
ΤΙΝΑ:
Eίναι η ώρα για να αδειάζετε λοιπόν το μαγαζί!
Γιατί γι’ αυτό τον κόσμο αποδειχθήκατε χαζοί!
Παίρνουμε τα κλειδιά και κάνουμε κουμάντο εμείς!
Όχι να μη μου πεις, μη μου το αρνηθείς
__
Αντί για λεφτά, μου λέει πως θα `χουνε μπαλόνια και προτιμούν πατίνια να οδηγούν παρά τιμόνια!
Κι αντί για όπλα, θέλουν να φτιάξουνε παιχνίδια!
Για να κρύψουν της δικιάς μας της γενιάς τ’ αποκαίδια!
Θέλουνε σχολεια, σωστά βιβλία, ουσιώδη παιδεία!
Μόλις τελείωνουν από `κει, θα βρίσκουν άμεσα εργασία!
Δε θα υπάρχουν στρατοί, εγκληματίες και θηρία!
Όλα τα κακά παιδιά θα μπαίνουνε τιμωρία
Και τρέχω να φύγω, θέλω ν’ αποδράσω να ξεφύγω!
Αλλά εκεί, αυτές οι φωνές δε μ’ αφήνουν ούτε λίγο!
Τα μάτια αυτά μ’ ακολουθούν, τ’ αυτιά μου πάν' να τρελαθούν'!
Και μου λέει: Μη φοβάσαι, όλοι σε λίγο θα μ’ ακούν'!
Πίστεψέ το μου λέει δέξου το και διάδωσέ το!
Αυτός ο κόσμος μας ανήκει, καλά κατάλαβέ το!
Μαζέψτε τα και φύγετε όσο ακόμα είναι νωρίς
Αυτός ο κόσμος θα αλλάξει, μ’ εσάς ή χωρίς!
Και τότε φεύγει, σιγά σιγά...
Και χάνεται μακριά, μακριά...
Στο δρόμο μέσα σκέφτομαι πως τα παιδιά έχουνε μπέσα
Ίσως κάποτε να ξαναδώ το σπόρο από κοντά, τον κόσμο να ζητάει με τα υπόλοιπα παιδιά...
Στα πράσα με πιάνω να χαζεύω άδικα
Τότε γυρίζω τα μάτια μου πίσω, θυμάμαι τα χρόνια μου τα παιδικά...
Κοιτάζω έναν πιτσιρκά να λέει πως όλα πάνε καλά!
Ο κόσμος αυτός, θα τα καταφέρει τελικά!
Με κυνηγά, μ’ ακολουθεί, τρέχει συνέχεια από πίσω!
Αυτός ο σπόρος έχει βαλθεί να με κάνει να ελπίζω!
Κι όλο μου φωνάζει
Eμείς θα τα καταφέρουμε μαζί
Γιατί εμείς δε θα είμαστε όπως εσείς χαζοί
Τότε εγώ τρελαίνομαι, στα λόγια του μέσα καίγομαι!
Κρύβομαι, μα όπου και να πάω τώρα φαίνομαι
Κι έρχεται και πάλι δίπλα μου με το ποδήλατό του (για) να μου πει πως μια ημέρα θα κάνει τον κόσμο δικό του
Οτι όλα θα `ναι δίκαια στη δικιά του εποχή κι ότι όλα τα παιδιά έχουνε βάλει υπογραφή να ζήσουνε όλοι ειρηνικά, πάνω σ’ αυτήν τη Γη!
Λέγοντας πως η γενιά μου ήτανε η τελευταία πληγή κι οτι πρέπει να φεύγουμε σιγά σιγά από `δώ
Κι οτι αυτοί θα κάνουνε πόλεμο μόνο με G. I. Joe
Μαζέψτε τα, λοιπόν παίρνουμε εμείς το μαγαζί!
Γιατί εσείς γι’ αυτό ν τον κόσμο αποδειχτήκατε χαζοί!
ΤΙΝΑ:
Eίναι η ώρα για να αδειάζετε λοιπόν το μαγαζί!
Γιατί γι’ αυτό τον κόσμο αποδειχθήκατε χαζοί!
Παίρνουμε τα κλειδιά και κάνουμε κουμάντο εμείς!
Όχι να μη μου πεις, μη μου το αρνηθείς
__
Αντί για λεφτά, μου λέει πως θα `χουνε μπαλόνια και προτιμούν πατίνια να οδηγούν παρά τιμόνια!
Κι αντί για όπλα, θέλουν να φτιάξουνε παιχνίδια!
Για να κρύψουν της δικιάς μας της γενιάς τ’ αποκαίδια!
Θέλουνε σχολεια, σωστά βιβλία, ουσιώδη παιδεία!
Μόλις τελείωνουν από `κει, θα βρίσκουν άμεσα εργασία!
Δε θα υπάρχουν στρατοί, εγκληματίες και θηρία!
Όλα τα κακά παιδιά θα μπαίνουνε τιμωρία
Και τρέχω να φύγω, θέλω ν’ αποδράσω να ξεφύγω!
Αλλά εκεί, αυτές οι φωνές δε μ’ αφήνουν ούτε λίγο!
Τα μάτια αυτά μ’ ακολουθούν, τ’ αυτιά μου πάν' να τρελαθούν'!
Και μου λέει: Μη φοβάσαι, όλοι σε λίγο θα μ’ ακούν'!
Πίστεψέ το μου λέει δέξου το και διάδωσέ το!
Αυτός ο κόσμος μας ανήκει, καλά κατάλαβέ το!
Μαζέψτε τα και φύγετε όσο ακόμα είναι νωρίς
Αυτός ο κόσμος θα αλλάξει, μ’ εσάς ή χωρίς!
Και τότε φεύγει, σιγά σιγά...
Και χάνεται μακριά, μακριά...
Στο δρόμο μέσα σκέφτομαι πως τα παιδιά έχουνε μπέσα
Ίσως κάποτε να ξαναδώ το σπόρο από κοντά, τον κόσμο να ζητάει με τα υπόλοιπα παιδιά...
( Stixoima )
www.ChordsAZ.com