[Lyric] Aeneid 2.201-249 (Publius Vergilius Maro (Vergil))

Lāocoōn, ductus Neptūnō sorte sacerdōs,

sollemnēs taurum ingentem mactābat ad ārās.

Ecce autem geminī ā Tenedō tranquilla per alta

(horrēscō referēns) immēnsīs orbibus anguēs

incumbunt pelagō pariterque ad lītora tendunt; 205

pectora quōrum inter flūctūs arrēcta iubaeque

sanguineae superant undās, pars cētera pontum

pōne legit sinuatque immēnsa volūmine terga.

Fit sonitus spūmante salō; iamque arva tenēbant

ārdentēsque oculōs suffectī sanguine et ignī 210

sībila lambēbant linguīs vibrantibus ōra.
Diffugimus vīsū exsanguēs. Illī agmine certō

Lāocoonta pеtunt; et prīmum parva duōrum

corpora nātōrum serpēns amplexus utеrque

implicat et miserōs morsū dēpāscitur artūs; 215

post ipsum auxiliō subeuntem ac tēla ferentem

corripiunt spīrīsque ligant ingentibus; et iam

bis medium amplexī, bis collō squāmea circum

terga datī superant capite et cervīcibus altīs.

Ille simul manibus tendit dīvellere nōdōs 220

perfūsus saniē vittās ātrōque venēnō,

clāmōrēs simul horrendōs ad sīdera tollit:

quālēs mūgītūs, fūgit cum saucius āram

taurus et incertam excussit cervīce secūrim.
At geminī lāpsū dēlūbra ad summa dracōnēs 225

effugiunt saevaeque petunt Trītōnidis arcem,

sub pedibusque deae clipeīque sub orbe teguntur.

Tum vērō tremefacta novus per pectora cūnctīs

īnsinuat pavor, et scelus expendisse merentem

Lāocoonta ferunt, sacrum quī cuspide rōbur 230

laeserit et tergō scelerātam intorserit hastam.

Dūcendum ad sēdēs simulācrum ōrandaque dīvae

nūmina conclāmant.

Dīvidimus mūrōs et moenia pandimus urbis.

Accingunt omnēs operī pedibusque rotārum 235

subiciunt lāpsūs, et stuppea vincula collō

intendunt; scandit fātālis māchina mūrōs
fēta armīs. Puerī circum innūptaeque puellae

sacra canunt fūnemque manū contingere gaudent;

illa subit mediaeque mināns inlābitur urbī. 240

Ō patria, ō dīvum domus Īlium et incluta bellō

moenia Dardanidum! Quater ipsō in līmine portae

substitit atque uterō sonitum quater arma dedēre;

īnstāmus tamen immemorēs caecīque furōre

et mōnstrum īnfēlīx sacrātā sistimus arce. 245

Tunc etiam fātīs aperit Cassandra futūrīs

ōra deī iussū nōn umquam crēdita Teucrīs.

Nōs dēlūbra deum miserī, quibus ultimus esset

ille diēs, fēstā vēlāmus fronde per urbem.