[Lyric] AnamnistikaFyla Dia TaraxiRemix (Atexnoi Paliatsoi (GRC))

Γουστάρω να'μαι χάλια συνεχώς
Νιώθω νεκρός ανάμεσα σε τόσα ζωντανά κεφάλια
Ήταν κομμένο το σχοινί για την κρεμάλα
Και όλα εντάξει κατά τα άλλα όλα εντάξει κατά τα άλλα

Ακόμα με πνίγει κάθε στίχος
Κάποιος ένιωθε γεμάτος κάποιος λίγος
Ίσως ένιωθε πτηνό μέσα στο σμήνος
Ή δεν ένιωθε γιατί είχε γίνει κτήνος
Πρώτα βουτιά,μια βόλτα κέντρο και μετά τούμπα δουλεία
Και μετά μια τούμπα για να ξεράσουμε μοναξιά
Ένα κομμάτι αφηρημένο και σκατά στα αφεντικά
Ένα γαμήσου τυπικά
Ένα μαζί σου και ένα να ζήσουν τα παιδιά
Μα δεν ήξερα αν κάτι σου θυμίζουν γενικά
Δεν το είδαμε ποτέ μας ποιητικά
Ένα κοιμήσου και ένα που ήσουν γιατί μας ήρθες αργά
Κοίταξα διαφορετικά από το τίποτα
Ίσως δεν ήμουνα καλώς στα επιχειρήματα
Ξεκόλλα,ύστερα κόλλα και παίξε πιο καθαρά
Γιατί κάθε φορά που πεθαίνουμε αφήνουμε υπολείμματα
Μην με ρωτάς άμα το γράφω με διαλείμματα
Μάλλον έμοιαζα πιο πολύ με τον πίνακα
Μάλλον νομίζω πως έμοιαζα με αυτά
Που τελικά εσύ με Κάνες να πιστεύω πως θυμήθηκα
Αν είμαι λάθος δεν το αρνήθηκα
Ούτε τι σκέφτεται όταν με βλέπει και θέλει να ξεράσει
Αν είμαι βράχος δεν χτυπήθηκα
Ή κανείς δεν ήταν τόσο ικανός για να με σπάσει
Γουστάρω να'μαι χάλια συνεχώς
Νιώθω νεκρός ανάμεσα σε τόσα ζωντανά κεφάλια
Ήταν κομμένο το σχοινί για την κρεμάλα
Και όλα εντάξει κατά τα άλλα όλα εντάξει κατά τα άλλα

Έλα να την βρούμε
Όσο οι άλλοι δεν ακούνε τις φωνές
Είπα να βγούμε από το σπίτι
Να το ζήσουμε όπως τότε που δεν με ένοιαζε τι λες
Ούτε για χθες και ήταν πολλές οι φορές που δεν το νιώσαμε
Αν δεν δώσαμε δεν θα άξιζε ή δεν θα το αξίζαμε εμείς
Σε κοινωνίες υποταγής,της δήθεν επιλογής
Ξέρω κάτι παιδιά που σκέφτονται ολονυχτής καταγής
Σου είπα αν θέλεις μην αργείς
Κάτι βράδια,κάτι γαμημένα βράδια
Που η μοναξιά σε αγκαλιάζει πιο σφιχτά
Και το μόνο που σε τρομάζει να
Σε κοιτάει και εσύ να μιλάς συλλαβιστά είχαμε τα
Πιο όμορφα σκηνικά αντικριστά,σαν κάτι βράδια
Που η παράνοια έπαιρνε σάρκα και οστά και τα μάτια κλειστά
Οι ευχές γίναν πολλές μα τα αστέρια ήταν ήδη νεκρά,ήταν ήδη νεκρά
Τώρα πια το χούμε μάθει πόσα λάθη να μετρήσω και σκατά επιλογές
Τρία χρόνια αλλαγές,κάτι σπίτια,χιλιάδες επιπλοκές άμα το καίς
Καίγομαι εγώ,σκάλωμα,μέθη,πανικό,έρχομαι στα ίσια στο ρεπό
Και ας σπάνια ισορροπώ σε μιά επιφάνεια
Δεν ακούω τις ομιλίες,ψυχαναγκαστικές συζητήσεις και γνωριμίες
Σε μέρη όχι γνώριμα,μα μέρη που όλα όμορφα για ενα
Χρονικό διάστημα,ανάστημα λίγο κάτω του μετρίου
Είπα ανάσανα και βούτηξα μεσ'την πηγή του κρύου και παγωμένου νερού
Σα να'ναι η πρώτη μας φορά και να μαγεύεσαι
Πεθαίνεις πιο συχνά από ότι ερωτεύεσαι
Πλέον δεν ονειρεύσαι,κοιμάσαι
Είπες δεν διαπραγματεύσαι κι ότι θέλεις θα θυμάσαι

Άσε τα λόγια είναι γι'αυτούς που στην πιο κρίσιμη στιγμή
Η μιλιά τους θα κοπεί
Οργή και μίσος είπα κι ίσως
Μια μέρα να μη νιώθω τόσο χάλια
Από τσιγάρα σε μπουκάλια
Ξαπλωμένοι σε κρεβάτια με σκατά κεφάλια και μάτια
Ανοιχτά απ'την υπερένταση
Πες μου τι θέλεις να σου πω και θα δώσω ανάλογη έμφαση
Μη με ρωτάς για όποια έμπνευση ζητούσα
Χάζευα ταβάνια και περνούσαν οι ώρες μου βαρετά
Και μετά;Άγχη κι ανασφάλεια
Μετά,κουνούσα τα πόδια μου
Σπαστικά και δεν μιλούσα
Μετά ουρλιαχτά και οι αλλοι καναν πως δεν ακουσαν....

Γουστάρω να'μαι χάλια συνεχώς
Νιώθω νεκρός ανάμεσα σε τόσα ζωντανά κεφάλια
Ήταν κομμένο το σχοινί για την κρεμάλα
Και όλα εντάξει κατά τα άλλα όλα εντάξει κατά τα άλλα

Δεν προοριζόμασταν ποτέ....