[Lyric] Arena (The VoCults (GRC))

[Skematik]
Είμαι στην πρίζα, στην πίεση όπως στο τοίχο η βαλβίδα
Σπίθα που ανάβει φωτιά κοντράρω με λάσκα τη βίδα
Έχω το άχτι και γραπτά μια στοίβα, σαν σκάκι παρτίδα
Με στρατηγική ανίκητη, λεν στο στίχο ατσίδα
Στο στυλό άγγιγμα του Μίδα χωρίς να φλεξάρω χλίδα
Το κοινό κουνώ, κοίτα χοροπηδάν σαν την ακρίδα
Σε έχω στην ακίδα stick up είναι, χέρια πάνω ντίβα
Δεν με είδαν όταν χτυπάω με απανωτά μοτίβα
Το αντίβαρο, στον κλίβανο καίω ότι βρω στο διάβα
Το όπλο τους άδειο, όταν το φτύνω το σάλιο μου λάβα
Με στίχο πλούσιο που ίσως θα τινάξει τη μπάνκα
Σαν ο DJ μου κόβει, μένετε δίχως άκρα
Ένα δύο, τεστάρω το mic πριν να μπουκάρω στο cypher
Το ένα-δύο και τετ α τετ στην εστία σαν striker
Για τι το πέρασες, έχω αγέραστες τεχνικές ιδανικές της τέχνης εραστές
Φέρνω το μέλλον στο booth με rap μηχανικές hi-tech
Παίρνουμε τη νίκη σαν outsider όλοι νιώθουν υποτιμητικά
Έχω τη μύτη κάτω όταν το γράφω σαν να ετοιμάζω την ίντριγκα
Έχουμε εξαπλωθεί στον ξενιστή σαν κύτταρα καρκινικά
Δολοφονία το κάθε τρακ και εμείς τα πιο μαύρα ποινικά
[TrastOne]
Βάζω του νου τη μηχανή σε λειτουργία, σε μια απόπειρα
Να βγάλω μια σκέψη σιγανή από αμηχανία
Στη γραφή σκίζω τη ραφή του ήχου με την βία
Αφήνω ύφασμα με υφή από μπλουζ και δημιουργία
Μουσικό σημείο μηδέν ώσπου να φύγω απ τον πυθμένα
Τρέχω τα ραπ μου σα τραίνα, κάνω το μυαλό μου αρένα
Γιατί αν θέλω με τον ήχο να περάσω δεδομένα
Πρέπει το σημείο μηδέν να γίνει πια σημείο ένα
Το beat μου σκοτώνω απαλά στο ύφος του Σινάτρα
Στο περίπλοκο γράψιμο τείνω να χτυπάω την κάρτα
Έχω flows που ναι smooth γενικά μα και γλυκά σα τάρτα
Και το φτύνω σα το Bolt όσο το φτύνουν σα τον Τσιάρτα
Πιο ενεργός και απ' της γης το πύρινα, μπαίνω μεσ’ τα beats και μείναν
Αν θες να μπεις μέσ το παιχνιδι step in the arena
Στην κομπίνα που χουν στήσει οι VoCults σκάμε με τα μπούνια
Παρεμβάσεις καθαρές που δεν σφυράει ούτε ο Κολίνα
Σε γραμμές με ήχους funky τώρα μοιάζω πλέον με junkie
Δωσ' μου το μπιτ πιο βρώμικο και μπαίνω στο τρυπάκι
Έχω δίπλα μου τα αδέρφια μου όταν πέσω στην ανάγκη
Και αν τους πέφτουνε βαριά τα flows θα γράφω με πενάκι
[Skematik]
Στο ρυθμό ρέω να αφήνω το στίχο κολοσσιαίο
Σαν λίθο ακρογωνιαίο το χτίζω σαφώς πηγαίο
Ταλέντο έχω φρικαλέο, στο μέτρο το διαχέω
Με punchlines άγρια σαν να ‘παιζα στη βαρέων
Η κλίκα σου Β το rap σου αμελητέο
Είναι φίσκα το live μα το πλήθος σας νυσταλέο
Στάθηκα στο ύψος μου με ανάστημα γιγαντιαίο
Και στους τροχούς ενωμένο το mic σαν σιαμαίο
Κομμένα αστεία με το που μπαίνω στο χώρο σπέρνω
Τον πανικό και δρω πάνω απ’ τον ανταγωνισμό
Μυρίζομαι δουλειά και πράττω σαν λαγωνικό
Φέρε τους καλύτερους απέναντί μου, αγωνιώ
Φτύνω τον ιό άρρωστο προκαλώ πανδαιμόνιο
Το στυλ μου διαχρονικό κόντρα σε ότι υποτονικό
Με ειδοποιό διαφορά πουθενά κάποιο όμοιο
Τον ήχο δίνω στο άκουσμα να κουνάς κάθε σπόνδυλο