[Lyric] Barzakh (Amir Tataloo)

بعضى وقتا هم همه چى خاكستريه !! نه سفيده نه سياه !
نه تاريكه نه روشن ! نه حتى آبيه نه قرمز !!

تا خواستى پا بگيرى يهو پَر زد اُميدِت ، دِلِت طعمِ برزخو ميده
بِلاتكليف خسته از اعتماد ، خسته از هر چى محضر و ميله
هنو پُرِ تاريكى و صُبحا فِس ، هنو رفت و فقط خورد ناكِس
من تنها با يه شُرت پا پِس ، بى‌ادب بود خدافظ
هه !!
اگه هُنرى ندارى سوژه باش ، همينجورى مودب خوبه باش
ما قطره‌اى نيستيم پس خوب بپاش ، زدم ، جورى كه هنو ميسوزه جاش
دنبالِ هَدَفاى خفن و بى‌ميل ، شلوغ پلوغ دفتر و ايميل
اضافه كارياى بيخودى و مارى بازى دود و تنهايى ميده هَفتَرو ديتِيل
زيرِ دِلَم ، درد داره انگا ، كمردرد ، از اين عَن پاره خنگا
ميزنى ، تو انواعِ جنسا ، خُشكه بد بود ولى حلوائه بِم ساخت
موسيقى يه جشن داره امثال
كه ربطِش دادن به پَشماى انسان ، ريش
بى هنرا لَش لاى بنزا ، ايش
تمومه همه چى تَش با يه امضا
اره اوره شَمسى كوره همه يه كِلاش بهم بِدَن ميرم وسطِ تهران
تِرور مِرور همه مغزا اِرور ولى شعرام خفن تره از تَلِ كرمان
هه !
همه از دَم زيرِ حاجيتَن ، خودِشونم اينو خوب ميدونَن
اگه از دهن اين صدا در مياد بدون ، اونا عَه كون ميخونن
همه لهجه اوبى ، عقده‌اى ، كونى خان بگو سفت دادى كجا
يه مُشت هفتادى يا نزديکِ هشتاد همه يه مُشت اِفراطى شجاع
قَدِ شما ده ساله ريدم ، تَرسُ تو چِهره اَمثالِت ديدم
فقط بگو سلطان خودتى من گوش به بقيه بحثا نميدم
سلطان خودَمم شير خَرَمه ، اينو ميفهمن يكم ديرتر همه
فكر ميكنى كه پيرَم ولى ، جوون تره از تو پيرترم هِه
ريحانارو هستم يه شب ، شكيرا شوهر داره شرمندَشم
هاليووديا آخر هفته همه ، تو اتاقَم از دَم لَشَن
من ، خودِ ردَّم بخيه ، خورده رو مَغزم و بد جلو بقيه
وقتى اَزَت رَد ميشم با صدتا بگو اون آدم بد جلوتريه اَلحَق چيزِ خريه
برزخ شده مَغزِت يه وريه ، قلبِت شده نَسَخِ پَريه
برميگردى به جاى اولِت سَهمِت همون كه پَس ميزديه
يه ! سَهمِت همون كه پَس ميزديه

از بُلنداى نگاهِ تو چه خوش افتادم و پرواز سهمِ اين بدن شد
منَم پروانه ى شب تاز امّا اين تَنَم شُل

اون فِک ميكنه داره راهِ منو ميره ، حسوديش شده مالِ منو ديده
فِک ميكنه خفَن خودشه ولى ، تا شنيده كارِ منو ريده
اونا ده تايى جَمعَن ، با دو تا چُخُص ، ذليل بى جَنَم
من ده تا اينوَرم هر شب دوتارو زمين ميزنم
اينا ميان گله‌اى يه هفته ولى ، ماهِ ديگه تنهايى منم
اينا هنرمندن بگو بيان ، نياز داره به بنّايى عَنَم
بگو عكسِ خودشو بسازه ، بگو بياد وسط كُلِّشو ببازه
بگو وقتَمو تَلَف نكنه بره ، تو همون لاينِ خُلِشو بتازه
ميفروشن هزارتا تَهِش ، تازه هشت نفرى با بَک وُكال
من با يه لاين خارِشو ميگام ، هَع ، جواب ميدم با چَک سوال
حقَمو پس بده بِرَم منم حال نميكنم با فُرمِ زِرِت
وقتى وِلِت ميكنم راحت ميشى حس ميكنى كرده گربه وِلِت
زيغيه عَن كلّه كيرى ، هر وَر بره گلّه ميرى
ذليل خان تو رو چه به اين حرفا ، تو تازه بايد زن بگيرى
اووو ببين فاصلَه رو ، الآن وقتِ پاسِ نرو
كارِش تموم شه مالِ توئه چون من نميخوام رقّاصه عَنو
اَثراتِ سيگار گياهى با چهلو هَشتا آبجو ميشه اين
يه تُپُلِ خَز بيار فازِشو بگير انگار نشستى پيشِ كيم ، كارداشيان ، رَكَب زدن داداشيام
من اعصابِ تلفن ندارم ، زنگ نزن اگه كار داشتى بام
من ، خودِ ردَّم بخيه ، خورده رو مَغزم و بد جلو بقيه
وقتى اَزَت رَد ميشم با صدتا بگو اون آدم بد جلوتريه اَلحَق چيزِ خريه
برزخ شده مَغزِت يه وريه ، قلبِت شده نَسَخِ پَريه
برميگردى به جاى اولِت سَهمِت همون كه پَس ميزديه
يه ! سَهمِت همون كه پَس ميزديه

ميگه يكى كمه كم بِهم ندين ولى جا داف رو تختِش عمّه مهين
يه مشكى يه بور مالِ بزرگتراس شما رَد ميدين اگه سَم بزنين
دُخيا لخت شَن فايده نداره ، خودتم كون لخت باس بدویى
هنو سِنده‌اى بى استعداد با اينكه پُرِ از ماسک و گوهى
باز منو ديدى كم رو شديا ، چون ميدونى ميگيرم اوّل رو خوديا
اگه به چاقالا حقوق ميدادن ، تو قفَس نميجنگيدن اَبرو اوبيا
هه !
اگه پَشماتو خوب ميزدى بيخيال ميشدى مُدلِ فِر ريزيو
خوب بودى يه جور ميكردنت كه ، يادِت بره تو فمينيستيو
اينجورى خَز و خِلال دندونى ، عينِ بازيكن الهلال عَن بودى
بد اَدا و بد بو بى‌نمک ، ولى دارى فازِ رئال بدجورى
اينجورى داغون و زُمُخ ، نميتونى بزنى تو مُخ
جيره خور ، جيره خوره چه فرارى ريپورتى چه وزير و كُلفت
آزادیِ بيانه پَه كير تو همه چى ، عادت دارى گير رو همه شى
تو كه هرجايى خوب ميشينى پَه ، بيا يه سَر اين روئَم بشين
دفعه بعد ، اسمِ منو ، ميارى تا تَهِش وايسا نصفه نرو
كارى ميكنم از هر جا رد بِشى ، همه بگن عه پسته هَه رو
خندون جِر ميدم خِشتَكِتو ، به ما نميخورى اِشّكه گو
رو تختِ من انيمال بيشتره ، از مهمونى شِمشَكه تو
زاويه بسته ميزنم ، هوادارا وصلِ اين تَنَم
انرژيه هسته‌اى منم ولى ، زنِ شوهر دار دست نميزنم
من ، خودِ ردَّم بخيه ، خورده رو مَغزم و بد جلو بقيه
وقتى اَزَت رَد ميشم با صدتا بگو اون آدم بد جلوتريه اَلحَق چيزِ خريه
برزخ شده مَغزِت يه وريه ، قلبِت شده نَسَخِ پَريه
برميگردى به جاى اولِت سَهمِت همون كه پَس ميزديه
يه ! سَهمِت همون كه پَس ميزديه

من هروقت ، كه چشم وا كردم بودم انگا تو برزخ
نه راهِ پس نه پيش هَمَش يهو برق رفت
پَرت عَه جامعه حتى پَرته عَه هدف
من هروقت ، كه چشم وا كردم بودم انگا تو ، برزخ
نه راهِ پس نه پيش هَمَش يهو برق رفت
پَرت عَه جامعه حتى پَرته عَه هدف