"قسمت اول"
یه مشت مزدور ، میشن الگوت
یادت میدن باید پا بشی صبح زود
بری به دنبال نداشته هات
چون موفقیت میسر میشه با جیبِ پر پول
میزنه پدرت کتک مادرت سر کوفت
تو نمیخواستی ولی میشی مجبور
به تسلیم شدن مثه خودشون
زور حاکمِ مطلق، ضعیفی محکوم
تو روت ایستادن گفتن همینه که هستش
خیلی مزخرفه سرگذشتت
به خودت گفتی دیگه بسه
ولی ترس همیشه دهنتو بستش
خرافات با حرفای متناقضش
میخواد یه جوری بکنه تو رو متقاعدت
تو ذهنت افکار متلاطمه
تو فقط نشون میدی همه چی متعادله
"همخوان"
میشه پُرِ حصار توی سرت
میپوشن هر لباسی به تنت
خواه یا ناخواه یه بازنده ای
کنار نکشی کنار میکشنت
میشی یه گوشه گیر
بعیدِ دیگه خوب بشی
انگار به اینجا تعلق نداری
باید بری و دور بشی
باید دور بشی
بعیدِ خوب بشی
"قسمت دوم"
بزرگ شدی بهت میگن بالغ
یعنی جز خودت کسی نمیرسه به دادت
نگاه ها خیلی ازت توقع دارن
باید بسازی از خودت یه شخصیت کاذب
وگرنه اجتماع جایی واسه تو نداره
بی رحمانه تجاوز میکنه به روح روانت
انگار تباهی کل نیروشو جمع کرده
اومده بالا سرت تا جون تو رو دراره
از بدو تولد تعصب ، توهم
خشونت ، تنفر غرور و تکبر
دارن روت تسلط
تا اونقدر خسته شی، وا بری بکنی توقف
کدر میشن تموم رویاهات
میمیری قبل اینکه با مرگ کنی ملاقات
میپرسن : مگه آخرت باورت نیست؟
میگی: آره مگه اینجا آخرش نیست؟
"همخوان"
میشه پُرِ حصار توی سرت
میپوشن هر لباسی به تنت
خواه یا ناخواه یه بازنده ای
کنار نکشی کنار میکشنت
میشی یه گوشه گیر
بعیدِ دیگه خوب بشی
انگار به اینجا تعلق نداری
باید بری و دور بشی
باید دور بشی
بعیدِ خوب بشی
یه مشت مزدور ، میشن الگوت
یادت میدن باید پا بشی صبح زود
بری به دنبال نداشته هات
چون موفقیت میسر میشه با جیبِ پر پول
میزنه پدرت کتک مادرت سر کوفت
تو نمیخواستی ولی میشی مجبور
به تسلیم شدن مثه خودشون
زور حاکمِ مطلق، ضعیفی محکوم
تو روت ایستادن گفتن همینه که هستش
خیلی مزخرفه سرگذشتت
به خودت گفتی دیگه بسه
ولی ترس همیشه دهنتو بستش
خرافات با حرفای متناقضش
میخواد یه جوری بکنه تو رو متقاعدت
تو ذهنت افکار متلاطمه
تو فقط نشون میدی همه چی متعادله
"همخوان"
میشه پُرِ حصار توی سرت
میپوشن هر لباسی به تنت
خواه یا ناخواه یه بازنده ای
کنار نکشی کنار میکشنت
میشی یه گوشه گیر
بعیدِ دیگه خوب بشی
انگار به اینجا تعلق نداری
باید بری و دور بشی
باید دور بشی
بعیدِ خوب بشی
"قسمت دوم"
بزرگ شدی بهت میگن بالغ
یعنی جز خودت کسی نمیرسه به دادت
نگاه ها خیلی ازت توقع دارن
باید بسازی از خودت یه شخصیت کاذب
وگرنه اجتماع جایی واسه تو نداره
بی رحمانه تجاوز میکنه به روح روانت
انگار تباهی کل نیروشو جمع کرده
اومده بالا سرت تا جون تو رو دراره
از بدو تولد تعصب ، توهم
خشونت ، تنفر غرور و تکبر
دارن روت تسلط
تا اونقدر خسته شی، وا بری بکنی توقف
کدر میشن تموم رویاهات
میمیری قبل اینکه با مرگ کنی ملاقات
میپرسن : مگه آخرت باورت نیست؟
میگی: آره مگه اینجا آخرش نیست؟
"همخوان"
میشه پُرِ حصار توی سرت
میپوشن هر لباسی به تنت
خواه یا ناخواه یه بازنده ای
کنار نکشی کنار میکشنت
میشی یه گوشه گیر
بعیدِ دیگه خوب بشی
انگار به اینجا تعلق نداری
باید بری و دور بشی
باید دور بشی
بعیدِ خوب بشی
( Kajrah )
www.ChordsAZ.com