Άσαρκος:
Εσωγήινοι...
Η οικία μας υπό το έδαφος
Η γλώσσα μας είναι πύρινη
Ελεύθερος ειν’ ο εγκέφαλος...
Ανώνυμοι κίνδυνοι
Στην επιφάνεια επικίνδυνοι
Με τα μικρόφωνα σχιζοφρενείς
Επιστρέφουμε
Δεν ελεγχόμαστε και δεν ελέγχουμε
Γράφουμε ό,τι δεν είπαν
Ενώ από το παράλληλο σύμπαν εκπέμπουμε στίχους απλούς αλλά κρύβουμε μέσα θυμό...
Προσέχουμε κι έχουμε
Σκάβουμε και προχωράμε
Πουθενά δε χωράμε
Το πάμε βαθιά
Σκοτεινά τα στενά και σ’ αυτά που τα μάτια κοιτάνε και βλέπουνε βγαίνω μπροστά υπογείως...
Ο κόσμος αυτός είναι κρύος
Εγώ παγωμένος
Ο κλόουν απέναντι αστείος αλλά πεινασμένος
Adios amigos, ο κόσμος αυτός ειν’ απλά χαλασμένος
Ο κόσμος αυτός είναι γκρίζος...
Ο κόσμος αυτός είναι πάλι χαμένος
Ο κόσμος αυτός είναι λίγος
Είναι ζωής, ο τρόπος, ο ξεπερασμένος
Εσύ στο χαμό ξεχασμένος
Απλά πεθαμένος αλλά όχι θαμμένος
Εκεί, το σπίτι σου μια φυλακή
Ανάγκη υλική δεν αρκεί
Αν η αγάπη σου πέφτει νεκρή
Το κρεβάτι σου τάφος...
Η πλάτη σου αντέχει το βάρος
Ακέφαλος έρωτας άρρωστο πάθος
Άγνωστο βάθος, ανάρμοστο ύφος, ημίφως...
Έπειτα σκότος, υπέδαφος
Άβυσσος, έρεβος
Εδώ δεν υπάρχει παράδεισος
Ίχνος απάτης, ο λόγος ακέραιος...
Ήρθε να φέρει τον ήχο σε βάθη ασύλληπτα και δίχως έλεος...
Ο φόβος εκεί να πεθάνει
Κι εδώ κάνει ψύχρα
Η μήτρα σε κράτησε όμηρο δεν είναι όνειρο
Ξύπνα και ζήτα αυτό που σου πήρανε πίσω με πόλεμο...
Κοίτα, νύχτα
Χωρίς αγκαλιά κάθε σώμα παγώνει και μίλα...
Ξεκίνα
Η φλόγα δε σβήνει ποτέ κι ας εδώ κάνει ψύχρα
Η μήτρα σε κράτησε όμηρο δεν είναι όνειρο
Ξύπνα και ζήτα αυτό που σου πήρανε πίσω με πόλεμο...
Κοίτα, νύχτα
Χωρίς αγκαλιά κάθε σώμα παγώνει και μίλα...
Ξεκίνα
Η φλόγα δε σβήνει ποτέ
Hatemost:
Εμείς κάτω από τη γη
Κάτω απ’ τον φλοιό...
Γιατί η Γη πάγωσε
Βγαίνει από την καρδιά
Μες απ’ τα σκοτάδια
Τ’ ακούς άρρωστε
Τρέμει το έδαφος, στον ήχο μου
Η ανθρωπότητα, δες, άλλαξε
Έχουνε γεμίσει πλαστικό και το οξυγόνο χάλασε
Σώπα ανθρωπάκο, μόκο...
Η ελίτ σ’ έχει βάλει στόχο
Σκοτώνει και δε λυπάται...
Το χρήμα τους είναι τ’ όπλο
Pow, pow, πείτε pow, pow, pow
Στο κεφάλι μου έχω τ’ όπλο, εδώ
Στην θρησκεία δεν πιστεύουμε
Εκεί είναι το μεγάλο κόλπο, bro
Θέλει η γη εμάς
Θέλει η γη, sauce
Βγαίνουν θηρία στο σεληνόφως
Ο άνθρωπος έγινε πολύ κακός
Όλη την βρώμα του κρύβει ο βυθός
Βγαίνω αισθητά
Βγαίνω πιστός...
Καταστροφή είναι ο εγωισμός
Παίρνω τα βάρη στην πλάτη μου...
Απ’ τον πυρήνα είναι ο άνθρωπος
Bumbaclot, bumbaclot
Βγαίνουμε έξω μ’ αντισώματα
Εδώ πατάμε την κορώνα τους
Στο τσιμέντο αφήνω χρώματα
Η λάθος ζωή, λάθος ζωή...
Όνειρα σε κατεδάφιση
Σύμμαχοί μας τα λυκόπουλα...
Στα βουνά για αναδάσωση
Α: Η μήτρα σε κράτησε όμηρο δεν είναι όνειρο
Ξύπνα και ζήτα αυτό που σου πήρανε πίσω με πόλεμο...
Κοίτα, νύχτα
Χωρίς αγκαλιά κάθε σώμα παγώνει και μίλα...
Ξεκίνα
Η φλόγα δε σβήνει ποτέ
Εσωγήινοι...
Η οικία μας υπό το έδαφος
Η γλώσσα μας είναι πύρινη
Ελεύθερος ειν’ ο εγκέφαλος...
Ανώνυμοι κίνδυνοι
Στην επιφάνεια επικίνδυνοι
Με τα μικρόφωνα σχιζοφρενείς
Επιστρέφουμε
Δεν ελεγχόμαστε και δεν ελέγχουμε
Γράφουμε ό,τι δεν είπαν
Ενώ από το παράλληλο σύμπαν εκπέμπουμε στίχους απλούς αλλά κρύβουμε μέσα θυμό...
Προσέχουμε κι έχουμε
Σκάβουμε και προχωράμε
Πουθενά δε χωράμε
Το πάμε βαθιά
Σκοτεινά τα στενά και σ’ αυτά που τα μάτια κοιτάνε και βλέπουνε βγαίνω μπροστά υπογείως...
Ο κόσμος αυτός είναι κρύος
Εγώ παγωμένος
Ο κλόουν απέναντι αστείος αλλά πεινασμένος
Adios amigos, ο κόσμος αυτός ειν’ απλά χαλασμένος
Ο κόσμος αυτός είναι γκρίζος...
Ο κόσμος αυτός είναι πάλι χαμένος
Ο κόσμος αυτός είναι λίγος
Είναι ζωής, ο τρόπος, ο ξεπερασμένος
Εσύ στο χαμό ξεχασμένος
Απλά πεθαμένος αλλά όχι θαμμένος
Εκεί, το σπίτι σου μια φυλακή
Ανάγκη υλική δεν αρκεί
Αν η αγάπη σου πέφτει νεκρή
Το κρεβάτι σου τάφος...
Η πλάτη σου αντέχει το βάρος
Ακέφαλος έρωτας άρρωστο πάθος
Άγνωστο βάθος, ανάρμοστο ύφος, ημίφως...
Έπειτα σκότος, υπέδαφος
Άβυσσος, έρεβος
Εδώ δεν υπάρχει παράδεισος
Ίχνος απάτης, ο λόγος ακέραιος...
Ήρθε να φέρει τον ήχο σε βάθη ασύλληπτα και δίχως έλεος...
Ο φόβος εκεί να πεθάνει
Κι εδώ κάνει ψύχρα
Η μήτρα σε κράτησε όμηρο δεν είναι όνειρο
Ξύπνα και ζήτα αυτό που σου πήρανε πίσω με πόλεμο...
Κοίτα, νύχτα
Χωρίς αγκαλιά κάθε σώμα παγώνει και μίλα...
Ξεκίνα
Η φλόγα δε σβήνει ποτέ κι ας εδώ κάνει ψύχρα
Η μήτρα σε κράτησε όμηρο δεν είναι όνειρο
Ξύπνα και ζήτα αυτό που σου πήρανε πίσω με πόλεμο...
Κοίτα, νύχτα
Χωρίς αγκαλιά κάθε σώμα παγώνει και μίλα...
Ξεκίνα
Η φλόγα δε σβήνει ποτέ
Hatemost:
Εμείς κάτω από τη γη
Κάτω απ’ τον φλοιό...
Γιατί η Γη πάγωσε
Βγαίνει από την καρδιά
Μες απ’ τα σκοτάδια
Τ’ ακούς άρρωστε
Τρέμει το έδαφος, στον ήχο μου
Η ανθρωπότητα, δες, άλλαξε
Έχουνε γεμίσει πλαστικό και το οξυγόνο χάλασε
Σώπα ανθρωπάκο, μόκο...
Η ελίτ σ’ έχει βάλει στόχο
Σκοτώνει και δε λυπάται...
Το χρήμα τους είναι τ’ όπλο
Pow, pow, πείτε pow, pow, pow
Στο κεφάλι μου έχω τ’ όπλο, εδώ
Στην θρησκεία δεν πιστεύουμε
Εκεί είναι το μεγάλο κόλπο, bro
Θέλει η γη εμάς
Θέλει η γη, sauce
Βγαίνουν θηρία στο σεληνόφως
Ο άνθρωπος έγινε πολύ κακός
Όλη την βρώμα του κρύβει ο βυθός
Βγαίνω αισθητά
Βγαίνω πιστός...
Καταστροφή είναι ο εγωισμός
Παίρνω τα βάρη στην πλάτη μου...
Απ’ τον πυρήνα είναι ο άνθρωπος
Bumbaclot, bumbaclot
Βγαίνουμε έξω μ’ αντισώματα
Εδώ πατάμε την κορώνα τους
Στο τσιμέντο αφήνω χρώματα
Η λάθος ζωή, λάθος ζωή...
Όνειρα σε κατεδάφιση
Σύμμαχοί μας τα λυκόπουλα...
Στα βουνά για αναδάσωση
Α: Η μήτρα σε κράτησε όμηρο δεν είναι όνειρο
Ξύπνα και ζήτα αυτό που σου πήρανε πίσω με πόλεμο...
Κοίτα, νύχτα
Χωρίς αγκαλιά κάθε σώμα παγώνει και μίλα...
Ξεκίνα
Η φλόγα δε σβήνει ποτέ
( | VITA PEIS (GRC) )
www.ChordsAZ.com