[Lyric] Eth Riu (Alid Sans)

Se jamès se t’acodisse preguntar-me, te dideria ua per ua es mies vertats
Que non me quede ne ua mora de vergonha, que ja è deishat tot çò que me pese peth camin
Morir cada net, e nèisher cada dia, voi morir totes es nets e nèisher toti es dies
Limpia e pura, coma un linçò blanc, prèst entà hèr er amor
Coma er aire fresc que baishе dera montanha

Aciu sò presenta, еntre vides passades as que les a arribat eth mar
Cada gota de ploja un trocet que se còle pes horats dera mia pèth tà qu’arrés quede endarrèr
E per dauant en demoren infinitats, que mons uelhs non veiràn, seràn luenh d’aciu
E encara atau, accèpti es règles d’aguest jòc, d’aguest cicle irrestistible
Coma m’i poderia negar? serie coma voler cambiar eth riu de sentit!

Era vida per dauant
En veir qu’er arriu se n’anaue, plorès
Era vida per dauant, e pòc de temps darrèr
En veir qu’er arriu se n’anaue, plorès

E atau mos botjam pera vida, comunicant en ua lengua que non auem aprenut
Damb eth mar, damb eth cèu, damb eth riu, damb era nhèu, damb es bromes, damb era aigua... e damb era mòrt
Inondadi de qüestions, respiram ignorància. Ua guèrra en interior en justifique ua exterior
Temps m’as mostrat que i a causes que s’escapen, qu’era nòsta volontat non ei mestressa deth destin
Que non i a arren qu’age sentit sense tot, e que tot non serà tot sense arren
Perqué se’n va? que non li agrade aguesta tèrra?
Lhèua-te mama, rapid! mo’lo cau arturar abans que se n’age anat tà tostemp

Era vida per dauant
En veir qu’er arriu se n’anaue, plorès
Era vida per dauant, e pòc de temps darrèr
En veir qu’er arriu se n’anaue, plorès