[Lyric] Falak (Arvand)

یه روز بارونی
یه شهر ساکت
زمان تو تعلیق
عقربه ثابت
تو همین پنج روز پیش و پس
یه شب که تبعید شدم به خوابت
صدامو توی گوی باد ول میدم
به دل چشم های لال دل میدم
بهت نشون میدم اون روزای دورو
من، بهت تو قلبم حق آب و گل میدم
میگیرم دستتو میبرم از اینجا
میبرم اون روز که حالت خوب بود
کمکت میکنم که برآورده بشه
همون آرزوت که آرزوم بود
تو مث شعرهای خام من جوونی
من مث موی توی باد تو پریشون
تو مث جریان اروند روونی
من مث حس بدو زاد تو پشیمون
همینه دنیا
مث یه کابوس تو تار و پود رویا
تو مینوشی هرشب از این صدا و من
می دوزم این کلام رو به خنیا
حالام یه روز سرده
ولی گذشته کلی
روایت نبرده
من اون که باخت تا بردی
زمین میخوردی هربار
بدون فکر به فردام
گرفتم دستتو تا
بمونم روی حرفام
بت دادم راه و چاهو
کشیدم قرص ماهو
که حتی توی شبهات
نری تو اشتباهو
ولی ندیدی هرچی بت نشون دادم
نشنیده گرفتی تموم حرفامو
یه چیزی دیروز تو رو کشوند با من
که من فنا کردم کل فردامو
خلاصه انتهای شعر شد پر از درد
خدا از آسمون قصه ما رو کم کرد
فقط موند اشک و سوز بعض و غم و حسرت
که هر دو یکی بودیم ولی مث هم نه
همینه دنیا
مث یه کابوس تو تار و پود رویا
تو مینوشی هرشب از این صدا و من
می دوزم این کلام رو به خنیا