[Lyric] Freak (Bi bal)

[ورس یک]
اوایل با رفقا سر کوچه فیریک
هرکی می‌خواد رد شه باس بخره بیلیت
یه نوجوون عشق رپ که کله‌اش باد داره
تو پارک محل هنو با چاقالا کار داره
باید بره، باید بره
چهارده سالشه ولی خب دافش منتظره
معتقده لات بازی نون و آبروئه
حساب کارو می‌دوئه دور دایره
می‌کُنه تمرین تو خودشه، الگوشه تختی
معلم ادبیات کارام هِد می‌زد
سرایدار مدرسه‌مون تو دستشویی جنس می‌زد
مدیرمون زر می‌زد می‌گفت: هیچی نمیشی
کل فکرت اینه به کی بپیچی
به خلاف کشیده میشی
پسر تو اخراجی، باید بری کانون
شاید یه روز تو هم اصلاح شی
مدرسه، جامعه، کوچیک تو تو دیدمم نیستی
منم بلند شدم بهش گفتم: کیرمم نیستی
می‌خوره چَکِ آگاهی گاهی تو صورت‌تون
نفس‌های بی‌هدف نبود دلیل بودن‌تون
این‌جا جهنمه اَ بهشت هم روندن‌تون
بوسه زده کنج صورت‌تون؛ شریعت
نشون رسانه میره دقیقا رو شقیقت
پریدن رمز پروازه عین طبیعت
وقتشه بیاد بالا آگاهی وسیله‌ات
با چشمی باز؛ به دنبال حقیقت
این بازی تهش خوش نی
پَ حرومی‌ها نصیحت، وصیت
[کورس؛ ۲بار]
فوری فوتی می‌چیدمش هرکی سبز میشد
خواستم گم بشم تو زمان ولی روزا رد میشد
مالی مادی میدی میره، کلمه تو کله گیره
منو هیچ‌وقت نخواستن چون براشون بد میشد

[پل]
دیدم اوضاع خیلی خیطه ویطه
نصف عمرم به بطالت گذشته
دیر بجنبم، نصف دیگه‌اش هم می‌گذره

[ورس دو]
هر چی سنم رفت بالا دیدم دیروز بهتره
جمال حوله تو بنزه بابا، فاطی بِکَنه
باید بدویی اگه می‌خوای نری لاکار
وقت طلاست، از فردا دیره داشی از الآن
پول رو پول نذاری خودت، کسی نمیده دستت
اینجا ایرانه همه توش کن، شروع کن اَ صفر
هرکی فکر خودشه، جیبشه، پَ نی رفاقتی
باید حس کنی قدرتو عین بشارتی
فرصت و بساز برو سمتش
دافت هم نی نکنی تو خرجش
عشق چیه اینا همه‌اش حرفه
بازیگریم تو صحنه، تو چیه نقشت؟
یه گرگ که مالیدن درش بَره‌ها
حالا لاتی باشه آخه برا ما
میدن بازت کنن بچه‌ها
دکترها دسته زنجان جراحی سر پا
تو محل مایی رپ‌فارس
چرا تو سکوتین وقتی بهتون ظلم میشه
منتظر چی ای دیگه؟ چقدر اوضاع تخمی شه
یه حس ترس روز مرگ وقتی نباشه صدایی
اَ پلیس‌ها بدم میاد منم مامور آگاهی
به خودت بیا بسه صبر، مگه ایوبم
خود واقعیم و دیدین وقتی خیلی مست بودم
بی‌تاب اَ تاب اضافه تو تهران
حبس ابد تو برگه خورده، بیت‌هام، زندان
[کورس؛ ۲بار]
فوری فوتی می‌چیدمش هرکی سبز میشد
خواستم گم بشم تو زمان ولی روزا رد میشد
مالی مادی میدی میره، کلمه تو کله گیره
منو هیچ‌وقت نخواستن چون براشون بد میشد

[ورس سه]
اواخر با رفقا نه، فقط خودمم
خیطه ولی لاشیا لقمه می‌خوان که دورمن
زیر چشمم آسمونه بالا سرم تیره
سخت می‌گذره برات اگه نگیری به کیره
بدون بال، بالای ابرا
اَ بچگی، تو فکر پرواز
این آرزو، بی‌امید کم میاره
شاید ته بازی رسید، شایدم بد بیاره
تا بیای به خودت، زدن در رفتن
هر لحظه‌ام پُر شک
تو هر لبخند گُمه درد
برمی‌گردن ماهی‌های مُرده
ساحل عشق با موج بد
گل از غم خار گفت در اومد اشک
کثیفه ولی سیاستشه؛ برای رشد تا روز حق
نوشته‌هات بوی جسارت نمیدن
بگو سفت بشینن سرنشینان محترم
که باید حس کنن فلو رو از سر می‌گیرم
ماجرا رو، باورهام و انداختم دور
وقتی آخراشو دیدم
فهمیدم آدم‌ها کلیشه‌ان
پس رفتم، دور شدم از مقصد
کلمه سرد بود و کله‌ام گرم
دندم نرم حرفم رو زدم
دستم رو دستبند زد
پرت کرد و صورتم افسر چک
کم‌کم داشت می‌داد مغزم رد