[Lyric] Haka kleifir berja ok brjóta við enda langrar ferðar sinnar (rstir lfsins)

Haka kleifir berja ok brjóta sjálfar sig við enda langrar ferðar sinnar
Sævar bein
Ránheimr!
Þú endalausa djúp, skapað í eilífðinni
Vægðarlaust gleyptir þú svo marga og ert enn ekki mett
Hví átt þú samt enn svo mikið líf?
Við siglum á taugar vegi ok hans svala brim kælir þennan langa sumardag sem stefnir í hásumar ársins
Endalausar ǫldr flæða áfram, enn kaldar
Við opnum netin ok horfum upp í skýja skríns skjǫdung
Hverju lofar heims skáli, hvert munu þau fara?
Láðs lýr festir sig enn einu sinni í netin ok skapar med dauða sínum líf okkart
Kokhljóð heyrast er sjávardýrið þakið snærum berst um í litlum knerri, nálægt endalokum
Éla ranns rít skín ok Alfaðir gaf okkr góðan feng
Hlés dætr gefast upp gegn varrláð várri og við várar okkar veg í gegnum víðáttana
Ægir var okkr hliðhollr
Jǫrmungandr var rólegr