[Lyric] Het Gezang der Nachtekraaien (KrvL)

In de diepste grochten
Van mijn gedachten
Mijn troebele brein
Ziet enkel donker
Er is geen licht meer
Voor deze ziel
Duisternis is ingetreden
Het licht gedoofd
Voor eeuwig en altijd
De hoop lijkt te zweven
Dichtbij dan weer verder weg
Verloren in een dal van duizend tranen
Eenzaam en alleen in het donkere woud
De zuurstof van de hoge bomen
Vangt mijn lichaam niet meer op
Leeggezogen door disillusie
Wanhoop pijn
Mijn zwarte ziel
In de verte
Het gezang der nachtekraaien
In de schemer weer herboren
Het felle licht opzij geduwd
Donkerheid ontlokt mij woorden
Magie onstaat als daglicht dooft
De vlam ontwaakt weer diep van binnen
Mijn ziel is één met de nacht
Verzwolgen in melancholische gedachten
Alleen met mezelf
De rust verzacht mijn donkere ziel
Bijna weer hoopvol
En vol van lust
De vuile wezens eindelijk verbannen
Weer één met mezelf