[Lyric] Kraaienmars (Noctambulist)

De schemering sloeg ons gade
Terwijl ik jouw over het hek hielp
Dronken, struinend
Over de Armhoefse akkers
Begroef ik mijzelf in jouw armen
En wanneer ik mijzelf het firmament in blaas
Zal ik jou dan zien in de roze mist?
En wanneer ik ten onder ga in dit veen
Sleur jij mij dan met jouw mee?
En wanneer de vlag halfstok hangt
Zal het beest in mij dan tot bedaren gebracht zijn?
En wanneer mijn foto's vervagen
Mijn woorden en daden verjarеn
Mijn naam vreemder wordt met de dagеn
Zal het dan zijn of ik nooit heb bestaan?
En wanneer de jaren passeren
En geen gedachten aan mij wederkeren
Zullen wij beiden dan eindelijk tot rust zijn?
En dan slechts een doos op de zolder
Brieven vol proza en pulp
Oude kleding rijp met meeldouw
Een kille steen in de zon langs de straatweg
"Zoon, man en vriend, ons veel te vroeg ontvallen"
Het leven is slechts de muziek tussen twee stiltes in
De dood is diens crescendo
En wee mij niet wanneer ik met de kraaien marcheer
Eenieder zal met die pas ooit bekend zijn