[Lyric] Loneliness Xalaro Vradino (Michailidis)

[Verse 1]

Μόνος γυρνάω τα βράδια μου
Σκέψεις αφήνω στα χνάρια μου
Πόσα θα δουν; Πόσα θα ζήσουν;
Πόσο θα κλάψουν τα μάτια μου
Υπάρχουν στιγμές που ούτε
Ένα σου χάδι δεν είναι αρκετό
Και χρειάζομαι μια αγκαλιά
Τώρα για να παρηγορηθώ
Υπάρχουνε πράγματα που δεν πρέπει
Να επιτρέψεις να πάρει κανείς
Έτσι, συνείδηση ήσυχη θα 'χεις
Και θα μπορείς να κοιμηθείς
Υπήρχαν και υπάρχουνε άτομα
Που έμμεσα πάντα ήθελαν το κακό μου
Όχι, δεν αφήνω κανέναν πούστη
Να κλέψει το χαμόγελό μου
Και είμαστε εδώ, κοιτάμε ψηλά
Με πάθος και όρεξη πάμε μπροστά
Να είμαστε εκεί που αρμόζουμε
Και να ταιριάζουμε προσωπικά
Αυτό είναι για τα άτομα που με
Ενέμπνευσαν να κάνω αυτό στη ζωή μου
Σας ευχαριστώ πολύ έναν προς έναν
Υπεύθυνα από το χαρτί μου
Και είμαστε εδώ, κοιτάμε ψηλά
Με πάθος και όρεξη πάμε μπροστά
Να είμαστε εκεί που αρμόζουμε
Και να ταιριάζουμε προσωπικά
Αυτό είναι για τα άτομα που με
Ενέμπνευσαν να κάνω αυτό στη ζωή μου
Σας ευχαριστώ πολύ έναν προς έναν
Υπεύθυνα από το χαρτί μου (και)
[Verse 2]

Ώρες ώρες δεν ξέρω που πατώ κι αν πατώ
Δεν ξέρω αν είμαι εδώ, αδιαφορώ
Οι δύσκολες μέρες με ένα βιβλίο στο χτίσιμο
Στόχος μου να πάρω το έγγραφο το επίσημο
Ώρες ώρες νιώθω τόσο κενός
Που άμα με αδειάσεις, το ξέρω δεν θα βγει τίποτα
Προσπαθώ να κρύβω όταν είμαι μισός
Για αυτό επιλέγω να κάθομαι μόνος μου στα δύσκολα
Ήταν μια φορά, καλύτερη από τα πάντα
Κρίμα που έμεινε μόνο σε εκείνη τη φορά
Κρίμα που δεν θα ξαναδώ τα δικά σου μάτια
Θα γύρναγα τον χρόνο κι ας ήταν στριμωχτά
Η καλύτερη αντιβίωση ήταν το άσπρο φίδι
Αυτό δεν έφευγε ποτέ από τα ακουστικά
Τόσα πολλά τα δάκρυα, είπε και μετά
Καθόταν εκεί και μου κράταγε συντροφιά