[Lyric] Mn Tant Odile (Jan De Wilde)

Terwijl elk pasgeboren kind eruit ziet als een aap
Met paarse pimpeloogjes en blatend als een schaap
Was zij net een cherubijntje met oogjes van opaal
Als ze lachte leek ze ‘n nimfje, ze kon wenen als ‘n nachtegaal
De baker kreeg visoenen, de dokter wreef zijn bril
Toen hij d’r op de wereld hielp die ochtend in april
M’n tant’ Odile
Ze groeide op in reinheid, in schoonheid en verstand
Nog voor ‘r puberteit kreeg ze d’r eerste wijsheidstand
Ontving het heilig vormsel in geur van heiligheid
En ze schaamde zich diep bij d’eerste sporen van volwassenheid
Al vlug kreeg ze te maken met de meisjesgek Achilles
Ze weigerde het aanzoek van Petrus en Basile
M’n tant’ Odile
De jongen van haar dromen was Josaphat Van Praag
‘n ronde roomse kerel met openstaande kraag
Het werd een mooie liefde, het was een prachtig paar
En, wat je nu haast nooit meer ziet, de jongen respecteerde haar
Maar mooie liedjes duren niet langer dan vandaag
Bij ‘t roeien op een meer verdronk met openstaande kraag
Joseph Van Praag
Hoe groot ook haar ontzetting hoe groot ook haar verdriet
Toch ging ze niet naar ‘t klooster, toch wanhoopte ze niet
Ze nam toen ‘n besluit, ontzettend voor het mannendom
Als maagd zou ze zich wijden aan de Hemelzoete Bruidegom
En Die was in de wolken, Die was maar al te blij
Hij kreeg niet alle dagen een bruidje zoals zij
In Zijn harem bij
Ze werd lid van de kinderen der Onbevlekte Maagd
En elke avond bad ze zich ‘n stukje in de kraag
Dan zat ze wat te kwijnen en dacht ze aan haar jeugd
Aan haar verdwenen schoonheid en aan haar onvolprezen deugd
Haar neus begon te krullen, ze kreeg zeer vlug grijs haar
En zo begon ze wat te lijken op een overjaarse krokodil
Tot overmaat van ramp kreeg z’r een hersenkronkel bij
“morbus turelutibus” geloof ik dat de dokter zei
Ze kreeg in heel de buurt ‘n reuzepopulaire naam
Ze gooide voor wie grabbelen kon heel haar fortuin door ‘t raam
Dan kwamen er vijf spoken zich nestelen in haar bed
Die waren erg opdringerig, ze behandelden haar net
Als een slet
Met valse dievenogen konden ze urenlang
Haar zitten te beloeren, dan werd ze wel wat bang
Ze stopte haar obligaties en haar kerkboek in haar tas
En nam de vlucht in nachtjapon, hoewel het buiten ijzig was
Haar bloed begon te stollen, ze werd zachtjesaan blauw
En in ‘n vreemd portiekje tengevolge van de kou
Ging ze ter ziele
M’n tant’ Odile