[Lyric] Monker (Mamad Arez)

[ورس یک]
پاپیچم نشو لاشی توپم پُره
منتظر جرقه‌ست بمب در کنه
صبرم لبریزه تو کاسه‌ام خونه
جُم بخوری می‌ریزه، یا خونه یا سردخونه
عشقه؟ بسم الله بینم من با دیدن خون قرمز ارضا می‌شم
تو تو حقیقت و آرامش و وطن ریدی
همه چی و بُردی اومدی طلب بگیری؟
تو که آزادی و آرزو هم گرفتی ازم
یالا جونمم بگیر دِ معطل چی ای؟
ببین من نیستم ازین پسر حاجیا
که تا گیر میدی بهم بیام بدم باجی
یا خوف داشته باشم اَ بی‌سیمت و باتوم
نه من از اونام که می‌رینه تو قانون
تو و آدمات که دیگه هله‌هوله‌ان
بگو گنده‌هاتونم بیان انگشت کنم‌شون
آره اونایی که خایه‌شونم مالیدی
تو خایه‌شو نداری میریم اصلا هرجا که طلبه‌ای ملالی نی
این چشمای من هر ثانیه مرگ دید عمو
بس که زخم دارم جای ترمیم نموند
آرزوم چوبه‌ی دار مَشتی
تو منو با زندون و شکنجه تهدید نکن
[کورس]
معنوی شد اونکه ما رو به درک می‌بُرد
یه حیوون احمق عوضی دزد
که واسه قدرت زن و بچه‌ام می‌کشت
اون ارزشای ابدی مُرد
رو پیشونی‌مون مُهر عربی خورد
جوونامون لای کفن بی‌جُرم
بازم بگو که نکردی ظلم
به همه میگی جهنم میری تو
ولی خود لجنت تو حرمی و
نمایشی پا نماز با شهوت پُر
به عشق حوری میری رکعت دو
بدون که بعد شب میشه صبح
آره بعد این شب میشه صبح
من منکر توئم نه جیره‌خور
اینم تو پروندم ضمیمه کن؛ خدا کریمه شُکر

[ورس دو]
سهمیه‌ی تو همه جا رید تو سهمم
چون عقاید اُملی نیست تو کله‌ام
ما فرق داریم اَ بیخ حتی رنگ خون‌مون
برای تو رنگین‌تر اَ رنگین‌کمون
تو با لباس مزدوری قدرت آوردی
من بی‌کَس و کارم و پشتم کلفت نی
اما جرئتم می‌ارزه به کل داراییت
تو شرف و انسانیت و مفت فروختی
واسه رسیدن به منفعت تند میری اخوی
صیغه و فساد شرعی، دزدی معنوی
اَ صدقه‌سریت همه هَوَل و مریض
بهترین حالت میرن پی علف و اسید
همرو اَ دین زده کردی؛ یه نون و نمک داشتیم قدیم
دیگه نمکم ازین سفره گرفتی؛ تا شکم خودت پُر شه چغرشی
تو مال منو یه ملت و خوردی به اسم خدا و دین
بعدم پشت یه بنز؛ ژست، ما هم گشنه و فِس
حس نمی‌فهمیم و استرس، مشکل و قسط
تو هم برو بالا به یه پورشه برس
ولی من می‌کِشم بیرون از توی گلوت این لقمه‌ی نصف
خِرخِره‌ات و جوری می‌جوئم بیوفته به خِس، خِس