[Lyric] Monzavi (Mordad)

ورس یک


وحشت دارم از پروانه شدن
دوست دارم بمونم تو پیله ی خودم
تعلق ندارم یه دنیایی شما
ترکتون میکنم به یدونه لبخند
یالا زخماتو به رخم بکش
بلدنیه صداتو به رخم بکش
تمام عقده هاتو رو من خالی کن
مریضیه روحیتو به رخم بکش
ترس دارم از ارتباط گرفتن
با میل خودم دور خودم حصار کشیدم
همیشه دوروبرم بار منفی بوده
مغزمو میالن ولی ارضا نمیشن
تو زندگیتاتون جای برای من نیستس
لا هشتتگا باید بگی حال ماها خیته
بیست کلاس سواد لا به لای زنا
کسی واسه ی خوابیده لالایی نمیگه
نفرت دارم از اجتماعی شدن
زندگی میکنم تو انزوام کلا
تا برخورد کردم با افکار مردم
فراری شدم از آدمای دورم
من از شما دورم نفرت تو چشمام
حاصل اشتباه توی نسل اشتبام
نعمت بینشو از شما گرفتن
زمین جای زندگی نیست از دید ما
علاقه ندارم به شباهت به شما
اره پا دارم دست دارم اینم یه گناس
ادم از خاک نیستش ادم از اتشه
تعجبی نیست خالق شیطانم خداست
منو ول کنید تو قفس خودم
بزار زار بزنم بزارید با ترس بمیرم
تو کالبد خودمم قریبه ام هنو
یه مرگ خوبو ارومو به چشمم میبینم
پا پیچ مسیری که غریبه با پامامه
نمیخوام احدی واسم اینده بسازه
نیستم مسئول آرزوی کسی
سرزنشا فقط برام عقده میکاره
هنو همون پسر ته کلاسم
که درسشو میخوندمو صفر می‌گرفت
تنها میشست فقط شعر می‌نوشت
بقل دستی نداشت فرق میکرد حرفاش
دنبال بچی بود فراتر از درسو مشقاش
نه دکتر میشه نه مهندس
طلبکار دنیاسو بدهکار خودش
ای تویی که زندونیی تو آینه
کروس

یالا زخماتو به رخم بکش
بلدنیه صداتو به رخم بکش
تمام عقده هاتو رو من خالی کن
مریضیه روحیتو به رخم بکش