[Lyric] Nadide (Mordad)

ورس یک

من غریبه ام با سوی چشماتون
نادیده پشت پرده‌ی نگاتون
رو به روی خودم ارزوهام مردن
زندگیم بی ارزشه زنجیرو وا کن
بیزار از آدما بیزار از خودمم
بیزار از اونایی که فکر میکردم میفهمم
زمان همچیو عوض میکنه
ولی کینه های منن که فراموش نمیشن هی
پا به پاش میرفتم پا به پام نیومد
پاهامو پس زدو دستامو ول کرد
من گیرم تو این مرداب همیشگی
یه حسی از درونم نابودم میکرد
یه تیکه آویزون یه زندگی مردم
کسی نیاز نداره به یه زالوعه کم خون
که فقط میخواد قطره ای از زندگی سیراب شه
وجود من از چشای آدماتون خط خورد
همتون بهم میگین اشتباه میکنم
میگین توهمه همش دارم خودخوردی میکنم
ولی وقتی که این نورا دوباره میتابن
اون چشمای لعنتی چیزی نمیبینن
ورس دو
می‌دونی تقصیر خودمه
دم دستی بودن منو بی ارزش کرده
همه فقط میدن رو خوبو نشون
ولی من همینم رک و پوست کنده
اره حق داری نگام نکنی
من چیزی واسه ارائه ندارم
فقط خودممو صدا تو حنجرم
تو کل دنیا فقط همینو بلدم
اره حق داری نگام نکنی
من لیاقت وایسادن تو جای پامو دارم
ما میسوزیم تا کبودی ها پاک‌ شن
ای خدا من تقاص اشتبامو ندادم
شاید یه روزی پرده ها برنو
زندگی من کمی نور بگیره
ولی تا اون روز من تو چشماتون گمم
این غریبه همچیو به دل میگیشن