[Lyric] Τα Παιδιά Tων Aνθρώπων (12os Pithikos (GRC))

Verse 1
Είμαι ρομαντικός την μούσα μου πηδάω κάτω από κίτρινο φώς (δες πως πάει) είναι τρελός φωνάζουν είναι τρελός κάντε στην μπάντα να ραπαρει ο Σαλονικιός
Don gorilla μίλα γέμισε τα φύλλα
Έχω πρόσωπο στον δρόμο δεν με ακούμπησε η ξεφτίλα μαύρες είναι οι μέρες και δεν με χωράει το σπίτι ραπαρω με την καύλα του παράνομου graffiti (ένα δύο) αναπολώ τις γλυκές αμαρτίες ρίσκα και παρανομίες δρομισιες ιστορίες αίματα και μελανιές για μαλακίες φάγαμε πεσιματα βγαλμένα από ταινίες
Κανένας δεν ξεφεύγει από το παρελθόν
Τα θυμάμαι κάθε πρώτη που δηλώνεις το παρών τα ζορικα παιδιά πάντα φλερτάραν με το τέρας και ερωτεύονται στα χρόνια της χολέρας
Σαν πειρατικό καράβι τσακισμένο μεσ'τα κύματα να φτιάξω την ζωή μου θέλω, όχι αλλά μπλεξίματα
Ακόμα δεν κρατάω τα προσχήματα
Να παν να γαμηθουν όσοι μας θέλουνε για θύματα
Τι; Στο περιθώριο διάσημοι
Γιατί η αληθινή μας όψη είναι και η πιο άσχημη (έτσι είναι η αλήθεια)
Δεν μας τυφλώσανε τα φώτα
Γαμαμε τα μυαλά της Ελλάδας χωρίς καπότα
Τα media πεινάσανε τους τρέχουνε τα σάλια τώρα που είμαστε χιλιάδες και μας βλέπουν με τα κυάλια
Εμείς η πλεμπα, τα λεσια, τα ρεμαλια
Τα παιδιά τους αγαπάνε αυτούς που λέγανε τσογλανια
Καλά τα λένε αλλά βρίζουν δεν είναι για εμάς στον κόσμο σας μιλάνε με το <<σεις>> και με το <<σας>> το είπα στην ταράτσα μου αυτό είναι ΓΙΑ ΕΜΑΣ
Έτσι ξεσπάνε τα παιδιά της γειτονιάς

Refrain: δύσκολες μέρες και νύχτες στην πόλη που όλοι έχουν κάτι να πουν
Η θέα στο υπόγειο βλέπει αγρίμια στην ζούγκλα εκεί θα μας βρούν
Γράφουμε, νιώθουμε, αντέχουμε, είμαστε ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΏΠΩΝ
Γράφουμε, νιώθουμε, είμαστε τα ΠΑΙΔΙΆ ΤΩΝ ΑΝΘΡΏΠΩΝ
Τα παιδιά των ανθρώπων
Verse 2
Φέτος πέταξαν τα αδέλφια μας μαζί και η λογική μας
Τα μελάνια στα σώματα λένε για πάντα είστε μαζί μας
Για πάντα για πάντα
Ποτέ μην λες για πάντα
Ποτέ μην λες ποτέ γιατί η ρουλέτα είναι πουτανα (πάμε)
Όπου δεν βρίσκω δρόμο φτιάχνω
Μέσα στην λάσπη βουτηγμένο βρήκα άστρο
Δεν μου ταίριαζε ποτέ να πάω πάσο στην ζούγκλα του τσιμέντου παίζω δυάρι στον άσσο
Αυτή η ζωή είναι καζίνο, τζόγος, μάρκες, επιλογές και πονταρίσματα
Ρίσκα, τύχη, ψυχολογία και αποφάσεις
Όλοι τζογαρουμε μέσα σε διαμερίσματα
(Στο τσιμέντο)
Ζούμε στην τουαλέτα της Ευρώπης
Σκληρή δουλειά σημαίνει την φανέλα να ιδρώνεις
Μέσα στην πίεση, στο ring και στο παρκέ
Άκη boom ba ye
Άκη boom ba ye
Αυτή η τέχνη έσωσε την ζωή μου
Αυτός ο στίχος κάθαρση για την ψυχή μου
Και αν ποτέ μου συναντήσω τον δημιουργό
Θα πω ευχαριστώ που με έκανε να δημιουργώ
Πικρός καφές μέρες σαν και αυτές ρίξε λίγη μαύρη να γλυκανουμε το χθες (εσύ και ο πόνος) όλοι αγαπάν τις Κυριακές είτε τραγουδάν συνθήματα είτε λένε προσευχές
Κουράστηκα να ακούω για μπλεγμένους, δάκρυα, αναμνήσεις και συγχωρεμένους
Η γεύση της πίκρας φέρνει την γεύση του μένους
Η γενιά μας έβγαλε καταραμένους
Είμαστε τα σκατα του κόσμου που χορεύουνε
Μας θέλουνε στον πάτο να δουλεύουμε
Με ρωτάς τι κάνουμε; Σου λέω την παλεύουμε και σεβόμαστε όσους τα καταφέρνουνε
Refrain: δύσκολες μέρες και νύχτες στην πόλη που όλοι έχουν κάτι να πουν η θέα στο υπόγειο βλέπει αγρίμια στην ζούγκλα εκεί θα μας βρούν
Γράφουμε, νιώθουμε, αντέχουμε, είμαστε ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΏΠΩΝ
Γράφουμε, νιώθουμε, είμαστε ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΏΠΩΝ
(Είμαστε) ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΏΠΩΝ