[Lyric] Vervloeiing (Dimitri Van Toren)

Mijn liefde zoekt zijn weg
Met de loop van de rivier
Die uitmondt in jouw zee
Die zich daarna verliest

En land schept telkens weer
In schuimkoppen van drift
De wind die opereert
Mij geselend herwaardeert

Mij tot het niets verkleint
In parelmoeren schacht
Die buldert huizenhoog
Vanuit de diepte lacht

Van bovenuit gods hand
Bedde jij mij door het land
Kiezelstenen slijpten rond
Aangetrokken door jouw zee

Zijn het golven van geluk
Is het vergelding die mij leidt
Via het laatste kwartier
Tot in de ijzeren regelmaat
Wreed en kalm is het gelaat
Die mij de armada laat zien
En de gestorven visserlui
De jutters op het strand

Zij lezen brieven uit een fles
Die zijn geschreven door mijn hand
Brieven alleen voor jou bestemd
Hebben jouw tranen zich vermengd

Met al de tranen van de zee
Ben jij miljoenen jaren zout
Kussen mijn lippen die van jou
Kussen mijn lippen soms de zee

In die stilte zie ik jou
Spiegel van mijn eenzaamheid
Die mijn gedachten heeft doordrenkt
En mijn gevoelens ingedijkt

Die mijn materie heeft verweerd
Mijn handeling vertraagd
Er is geen vector meer
Alleen de harmonie van rust

Die boven water wordt verstoord
Meeuwen krijsen om gehoor
Kokhalzen slijm op mijn gedicht
Er vloeien letters uit jouw gezicht
Flarden woorden zonder stem
Ik heb jouw doodskreet niet gehoord
Hebben mijn kussen die gesmoord
Zinken wij samen in jouw zee