[Lyrics]
Πόλη σα τυφλό σημείο σε σκοτάδι μάγου
Εδώ κανείς δεν κοιτάζει μέσα από το μάτι του άλλου
Οφθαλμός χτυπάει στο δέρμα κι ωριμάζει η φλέβα
Μα κανείς δεν κάνει πατινάζ κάτω από κομμάτι πάγου
Τροχιά γύρω απ' τη σελήνη μ' ένα κάλυκα
Ποια σφαίρα επιρροής
Πλανήτης δε γυρνάει για κατοστάευρα
Εδώ δε φτάνει ήλιο απ' τα οιδιπόδεια κανένας
Είπα θα σε συναντήσω ξανά στην πρώτη λιποθυμία της μέρας
10.000 REM στον ουροβόρο
Νευρώνες πια δε σκέφτονται απλά κουτουλάν στο χωροχρόνο
Δαίμονες στον αυχένα μου δε με λες κι ονειροπόλο
Κι είναι η απώλεια φόρος τιμής
Που ράψαμε στο δέρμα κι άλλο ένα ασθενοφόρο
Ν' αρκεί η εντύπωση
Ναρκισιστές της αδυναμίας μας γίναμε
Τώρα πια δυνατή καρδιά απ' την απινίδωση
Σα ταξίδι σε κρουαζιέρα φλεβών με λάθος όχημα
Αφού ελεύθερος πάει να πει φτιάχνω σώμα απ' τα συρματόσκοινα
Θυμάμαι να 'χα 2 μάτια αγνώριστα
Σαν ασσόδυα από τα σόδομα σοδειά
Σ' άδειο μισό δώμα
Φτυστά με τους λοβούς σας τα πτυσσώμενα
Να κόβω καλημέρες απ' το βλέφαρό σου
Να φτάνει χαμόγελο στον όροφό σου ανώνυμα
Κοίτα δε βγαίνει ούτε παράσημο
Οι φίλοι μου στο χάσιμο
Κι εγώ μ' ένα χειρόφρενο στο στέρνο
Να φωνάζουν καλοτάξιδο
Πουλάς τρέλα ρε σα να ξεροκατάπιαμε το ίδιο λούκι
Μου πες "ξέχνα ρε" σηκώνοντας ταφόπλακα σα γηπεδούχοι
Όλοι κουρεμένοι εξώστες του νεκρού σας
Κάνοντας γκέλα τη διαπραγμάτευση του θανάτου σας
Από λάθος η μόνη διέξοδος μου απ' τον κόσμο σας
Είναι να πέσω πρώτος να βγω πιο τρωτός στη μετενσάρκωση
Τώρα ντάξει όλα;
Είπα θα περιμένω μ' ανοιχτό καρπό
Καρφώνοντας την μνήμη σου στον ιππόκαμπο
Μα έχει περάσει η ώρα
Να γύρναγε για σένα ο κόσμος
Θα ζαλιζόμουν απ' τη φυγόκεντρο
Μα αν φύγω εγώ και σταματήσει όμως;
Ζω σε κέλυφος κολλημένων μηρών
Πάνω στο έδαφος ενώ όλοι μένουν
Κεκλεισμένων θυρών στα σαγόνια του τέρατος
Όσο χτίζει στα δόντια του νευρώνες ο εγκέφαλος
Κι υπάρχουμε λες, μα αργούμε δες να βρούμε το τέρμα απλώς
Είναι λάθος πέλμα μπρος
Κάνω προπαίδεια στο πρόβλημά σας
Μάλλον βγήκα από σάπια μήτρα που θρέφεται απ' τα κόλυβά σας
Μάθετε τα νεκρά σας πιο σωστά να λέτε
Μας κρυφακούν ταφόπλακες
Κι όλα τα λάθη της φθαρτότητας μετράν επί πέντε
Ζωή σε κροταφικό προάστιο
Βουτιά απ' την περιστροφική πισίνα
Σε σύμπαν που ξεκινά από το υπογάστριο
Μιλάς το στέρνο σου σε άστεγο
Ξενοίκιασα απ' την καρδιά μου βιώνω πλέον τις φρίκες μου σα πεντάστερο
Γυάλινος θόλος ο κόσμος που ζεις
Κοίτα να κουτουλάω στην ατμόσφαιρα
Μέχρι να σπάσω τη γυάλα να βγω
Σαν αστροναύτης μ' ένα κεφάλι γεμάτο χρυσόψαρα
Πόλη σα τυφλό σημείο σε σκοτάδι μάγου
Εδώ κανείς δεν κοιτάζει μέσα από το μάτι του άλλου
Οφθαλμός χτυπάει στο δέρμα κι ωριμάζει η φλέβα
Μα κανείς δεν κάνει πατινάζ κάτω από κομμάτι πάγου
Πόλη σα τυφλό σημείο σε σκοτάδι μάγου
Εδώ κανείς δεν κοιτάζει μέσα από το μάτι του άλλου
Οφθαλμός χτυπάει στο δέρμα κι ωριμάζει η φλέβα
Μα κανείς δεν κάνει πατινάζ κάτω από κομμάτι πάγου
Τροχιά γύρω απ' τη σελήνη μ' ένα κάλυκα
Ποια σφαίρα επιρροής
Πλανήτης δε γυρνάει για κατοστάευρα
Εδώ δε φτάνει ήλιο απ' τα οιδιπόδεια κανένας
Είπα θα σε συναντήσω ξανά στην πρώτη λιποθυμία της μέρας
10.000 REM στον ουροβόρο
Νευρώνες πια δε σκέφτονται απλά κουτουλάν στο χωροχρόνο
Δαίμονες στον αυχένα μου δε με λες κι ονειροπόλο
Κι είναι η απώλεια φόρος τιμής
Που ράψαμε στο δέρμα κι άλλο ένα ασθενοφόρο
Ν' αρκεί η εντύπωση
Ναρκισιστές της αδυναμίας μας γίναμε
Τώρα πια δυνατή καρδιά απ' την απινίδωση
Σα ταξίδι σε κρουαζιέρα φλεβών με λάθος όχημα
Αφού ελεύθερος πάει να πει φτιάχνω σώμα απ' τα συρματόσκοινα
Θυμάμαι να 'χα 2 μάτια αγνώριστα
Σαν ασσόδυα από τα σόδομα σοδειά
Σ' άδειο μισό δώμα
Φτυστά με τους λοβούς σας τα πτυσσώμενα
Να κόβω καλημέρες απ' το βλέφαρό σου
Να φτάνει χαμόγελο στον όροφό σου ανώνυμα
Κοίτα δε βγαίνει ούτε παράσημο
Οι φίλοι μου στο χάσιμο
Κι εγώ μ' ένα χειρόφρενο στο στέρνο
Να φωνάζουν καλοτάξιδο
Πουλάς τρέλα ρε σα να ξεροκατάπιαμε το ίδιο λούκι
Μου πες "ξέχνα ρε" σηκώνοντας ταφόπλακα σα γηπεδούχοι
Όλοι κουρεμένοι εξώστες του νεκρού σας
Κάνοντας γκέλα τη διαπραγμάτευση του θανάτου σας
Από λάθος η μόνη διέξοδος μου απ' τον κόσμο σας
Είναι να πέσω πρώτος να βγω πιο τρωτός στη μετενσάρκωση
Τώρα ντάξει όλα;
Είπα θα περιμένω μ' ανοιχτό καρπό
Καρφώνοντας την μνήμη σου στον ιππόκαμπο
Μα έχει περάσει η ώρα
Να γύρναγε για σένα ο κόσμος
Θα ζαλιζόμουν απ' τη φυγόκεντρο
Μα αν φύγω εγώ και σταματήσει όμως;
Ζω σε κέλυφος κολλημένων μηρών
Πάνω στο έδαφος ενώ όλοι μένουν
Κεκλεισμένων θυρών στα σαγόνια του τέρατος
Όσο χτίζει στα δόντια του νευρώνες ο εγκέφαλος
Κι υπάρχουμε λες, μα αργούμε δες να βρούμε το τέρμα απλώς
Είναι λάθος πέλμα μπρος
Κάνω προπαίδεια στο πρόβλημά σας
Μάλλον βγήκα από σάπια μήτρα που θρέφεται απ' τα κόλυβά σας
Μάθετε τα νεκρά σας πιο σωστά να λέτε
Μας κρυφακούν ταφόπλακες
Κι όλα τα λάθη της φθαρτότητας μετράν επί πέντε
Ζωή σε κροταφικό προάστιο
Βουτιά απ' την περιστροφική πισίνα
Σε σύμπαν που ξεκινά από το υπογάστριο
Μιλάς το στέρνο σου σε άστεγο
Ξενοίκιασα απ' την καρδιά μου βιώνω πλέον τις φρίκες μου σα πεντάστερο
Γυάλινος θόλος ο κόσμος που ζεις
Κοίτα να κουτουλάω στην ατμόσφαιρα
Μέχρι να σπάσω τη γυάλα να βγω
Σαν αστροναύτης μ' ένα κεφάλι γεμάτο χρυσόψαρα
Πόλη σα τυφλό σημείο σε σκοτάδι μάγου
Εδώ κανείς δεν κοιτάζει μέσα από το μάτι του άλλου
Οφθαλμός χτυπάει στο δέρμα κι ωριμάζει η φλέβα
Μα κανείς δεν κάνει πατινάζ κάτω από κομμάτι πάγου
( Anthrwpos 0 )
www.ChordsAZ.com