[آغازین]
پاسبان خفته این دار گر بیدار بود
کی برای کیفر غارتگران بیدار بود
[قسمت اول]
میبینی که قانون ما قانون بی قانونیه
هر کی حرف حقو زد فردا سرش تو گونیه
میبینی که مملکتمون مثه خاله بازیه
اینجا آینده فقط به ریش و خایه مالیه
لبخندام یخ زدن
بغضه هوای حنجره ام
غریبه و آشنا رو ببین
آشناها دشمن ترن
منو واسه خودم بخوا نه واسه ی پول و پرم
مرد باش همیشه داش اینطرفا همه نرن
حرفام حاجی شیرین نی که فرهاد از توش دربیاد
ما کاممون با حقیقت تلخ میشه تو با ته سیگار
سیم و زرت و جمع بکن به گنجینه دارا بسپار
رازت و به گور ببر اینو با خودت نگهدار
صبوری تو قانون عشق مردوده باطله
عاشقی که صبوره کی گفته اصلا عاشقه؟
یوسف از چاه دراومد تشریف برد به زندان
زلیخاها ظالمن گاهی عاشق میشه ستمکار
زمینو فوت میکنم تا که تو روش راه بری
جونمم میدم برات گرچه نداره قابلی
از خودم شرمنده ام دنبال پاکُنم
ما رو بدخط نوشتن باس خودمو پاک کنم
اره
شریک ناخوشیامی، رفیق دلتنگیم
توی این شهر لجن زدن به ما هر انگی
درجه نامردی خیلیا رو سنجیدم
از همه خوردم اخرم همه رو بخشیدم
هر چی غمه و بلعیدم
به روم نیومد خندیدم
خندیدم و خندیدم
بگو تقاص چیو من پس میدم؟
آدم خوبا از دست میرن و بیسوادا به ما درس میدن
میدونی کج میرن
آدما دارن کج میرن و تهش گیرن
تعبیرم، اینه که بگیری تاثیر از حرفایی که هی دم میدم، دم میدم
من خار این قلبو میگام اگه دیگه برا کسی بتپه
داری میری برو بسلامت، نباشی خیلی بهتره
جای خالی بعضیا رو فقط نبودنشون پر میکرد
اینجا غرامت سنگینی داره فهمیدن
خودمو کشتم و به قتل خودم محکومم
بیا انقلابی کن تو حال نامعلومم
زخما حافظه دارن زخم خوردم از همه
روزایی که گذشت بهم محاله که یادم بره
زندگیم شعریه که زاییده لحظه درد الوده
پشت اینهمه نقاب بگو کی بده کی خوبه؟
[همخوان]
اینجا مغزا همه تیره و تارن مثه شب
اندیشه خورشید بود بکارت شبو میزد
اونی که ریشه دوونده تو خاک اندیشه پس
طوفان جهل نمیتونه بکنه اونو با دست
هوای سمی این تفکر جبری دین
همه رو مسموم کرده رو یه گوشه از زمین
پره دامه این مسیر
ضحاک میشه اون کسی
اونی که عدالتو گردن زد تو این مسیر
[قسمت دوم]
دل من قرصه حاجی وقتی مسکنم خداست
بی خدا هر لحظه منو بیم فرو ریختنه باز
دوباره ساعت صفر و منو این خیابونا
گاهی من گم میشدم هی لا به لای آدما
پرسه تو اسارت و حسرت روزایی که رفت
تو ازم دور شدی رفتی و دل من عقب نرفت
میگن عاشقا همه یه نام نشونی خب دارن
اون که تو عشق تو بی نام و نشونه د منم
محبتو میزارن این روزا پای احتیاج
صداقتو میزارن اینروزا پای سادگی
سکوتو میزارن اینجا پای نفهمی
وفاداری پای بی کسی
یا خود عیسی مسیح
بی تو هر لحظه منو بیم فروریختنه باز
مثه شهری که به روس گسل زلزله هاست
کاش میشد که دیگه شیشه اندوه شکست
دلا رو بدست آورد نه اینکه اونا رو شکست
[پایانی]
من همون مجنون شیرینیه آزادی ام
پاسبان خفته این دار گر بیدار بود
کی برای کیفر غارتگران بیدار بود
[قسمت اول]
میبینی که قانون ما قانون بی قانونیه
هر کی حرف حقو زد فردا سرش تو گونیه
میبینی که مملکتمون مثه خاله بازیه
اینجا آینده فقط به ریش و خایه مالیه
لبخندام یخ زدن
بغضه هوای حنجره ام
غریبه و آشنا رو ببین
آشناها دشمن ترن
منو واسه خودم بخوا نه واسه ی پول و پرم
مرد باش همیشه داش اینطرفا همه نرن
حرفام حاجی شیرین نی که فرهاد از توش دربیاد
ما کاممون با حقیقت تلخ میشه تو با ته سیگار
سیم و زرت و جمع بکن به گنجینه دارا بسپار
رازت و به گور ببر اینو با خودت نگهدار
صبوری تو قانون عشق مردوده باطله
عاشقی که صبوره کی گفته اصلا عاشقه؟
یوسف از چاه دراومد تشریف برد به زندان
زلیخاها ظالمن گاهی عاشق میشه ستمکار
زمینو فوت میکنم تا که تو روش راه بری
جونمم میدم برات گرچه نداره قابلی
از خودم شرمنده ام دنبال پاکُنم
ما رو بدخط نوشتن باس خودمو پاک کنم
اره
شریک ناخوشیامی، رفیق دلتنگیم
توی این شهر لجن زدن به ما هر انگی
درجه نامردی خیلیا رو سنجیدم
از همه خوردم اخرم همه رو بخشیدم
هر چی غمه و بلعیدم
به روم نیومد خندیدم
خندیدم و خندیدم
بگو تقاص چیو من پس میدم؟
آدم خوبا از دست میرن و بیسوادا به ما درس میدن
میدونی کج میرن
آدما دارن کج میرن و تهش گیرن
تعبیرم، اینه که بگیری تاثیر از حرفایی که هی دم میدم، دم میدم
من خار این قلبو میگام اگه دیگه برا کسی بتپه
داری میری برو بسلامت، نباشی خیلی بهتره
جای خالی بعضیا رو فقط نبودنشون پر میکرد
اینجا غرامت سنگینی داره فهمیدن
خودمو کشتم و به قتل خودم محکومم
بیا انقلابی کن تو حال نامعلومم
زخما حافظه دارن زخم خوردم از همه
روزایی که گذشت بهم محاله که یادم بره
زندگیم شعریه که زاییده لحظه درد الوده
پشت اینهمه نقاب بگو کی بده کی خوبه؟
[همخوان]
اینجا مغزا همه تیره و تارن مثه شب
اندیشه خورشید بود بکارت شبو میزد
اونی که ریشه دوونده تو خاک اندیشه پس
طوفان جهل نمیتونه بکنه اونو با دست
هوای سمی این تفکر جبری دین
همه رو مسموم کرده رو یه گوشه از زمین
پره دامه این مسیر
ضحاک میشه اون کسی
اونی که عدالتو گردن زد تو این مسیر
[قسمت دوم]
دل من قرصه حاجی وقتی مسکنم خداست
بی خدا هر لحظه منو بیم فرو ریختنه باز
دوباره ساعت صفر و منو این خیابونا
گاهی من گم میشدم هی لا به لای آدما
پرسه تو اسارت و حسرت روزایی که رفت
تو ازم دور شدی رفتی و دل من عقب نرفت
میگن عاشقا همه یه نام نشونی خب دارن
اون که تو عشق تو بی نام و نشونه د منم
محبتو میزارن این روزا پای احتیاج
صداقتو میزارن اینروزا پای سادگی
سکوتو میزارن اینجا پای نفهمی
وفاداری پای بی کسی
یا خود عیسی مسیح
بی تو هر لحظه منو بیم فروریختنه باز
مثه شهری که به روس گسل زلزله هاست
کاش میشد که دیگه شیشه اندوه شکست
دلا رو بدست آورد نه اینکه اونا رو شکست
[پایانی]
من همون مجنون شیرینیه آزادی ام
( Mehdi Fars )
www.ChordsAZ.com