[Lyric] De leegte wenkt (Noctambulist)

Zoals de nacht zich huisvest in mijn bestee
Zo vallen ook mijn dromen ten prooi aan haar
Zij, de galgenvlecht van mijn hoop
Zij is niet langer welkom daar
Verdwijn!
En met haar de angst die mij maar niet ontvalt
Dat dit bittere verlangen niet afneemt
Als een drekneling snak ik naar betekenis
Zal ik dan hand in hand met haar ten onder gaan?
Zij is de bron van mijn angsten en mijn begeerte
De honing van haar woorden
Het gif op mijn lippen
In maagdelijk wit met kelk en zeis
In haar ogen de dood, in haar armen respijt
Mijn dromen zijn dan schaars
Maar ze blijven van mij
De beek bloedt door dit oude veen
De wind giert, de wilg weent
De leegte wenkt en ik volg gedwee
Kom dageraad, keer ik tot steen
In ons samenzijn zijn we nog alleen
De beek bloedt door dit oude veen
De wind giert door merg en been
Als de leegte wenkt volg ik gedwee
In ons samenzijn zijn we nog alleen