Òh! Mare Tèrra, t’estaquen shènes de guèrra, de hame e de pena, tu qu’auies estat tant bèra! Tu que mos brindès era libertat, entà èster, entà créisher, entà evolucionar
Que difícil estimar, que fàcil òdi semiar, desbrembar ua patz que morís de soletat. Era vida aurie d’èster sonque un viatge de plaser, es frontères e es barrères... sonque linhes en papèr
Òh! Mare Tèrra que mos acuelhes en tòn còr, eth peatge de ta vida pera nòsta qu’ei era mòrt. Humenèges que se lhèuen e alimenten conformisme, sus ambients que tu ager arrosaues damb optimisme
Dictadures democratiques: cortines tara vertat. Fòrces de seguretat luten en guèrres pera patz. Maudit mon enrebessat se campe en miralhs trincats, aparte es uelhs ua societat que s’enfonse ena soletat
Òh! Mare Tèrra, desbrembada e castigada, despolhada e caushigada, soleta e desmoralizada, violada pes madeishi drets que mos protegissen, ven quèir era tua sang e damb frivolitat fingissen qu’eth tòn plor non s’enten. Tanti n’i a que non desiren desvelhar, tanti ans damb es uelhs barrats! Damb es mans tacades de sang caminam, sense escotar-te cantar, sense veder-te agonizar...
Ara daurim es uelhs, i a tantes causes que guardar...
Coma es espigues d’èrba seca
Qu’un dia creisheren e desvelhèren dauant dera grandesa deth Solei
Que lhèue vides sonque damb punar
Eres dèishen anar un aire fragil en tant que vibren
Hèn aunor ara sensibilitat damb eth mon
E dan es gràcies per aquera oportunitat
Ara que s’agarrèren damb era fòrça de cent shivaus
E maugrat era sua aparent feblesa
Contunhen damb eth tronc quilhat e eth cap tostemp guardant tath cèu!
Qu’un dia evolucionèren
E ara es camps que les acuelhen revolucionen ath que contemple!
Ua idea florís en prat des tòns pensaments, possada pes prohondes arraïtzes que nèishen laguens, dauant des passi que conformen tòn camin, dilhèu ei er azard, dilhèu ei eth frut deth destin
Campar tostemp entà dauant e veir que non a fin eth mon, en tot observar era curva que conforme er orizon. Ena sang era passion, laguens deth piech revolucion, art coma forma d’expression e dera ment liberacion
Escuelh era tua faccion, era mia ei era de natura, en prò dera evolucion, artenh ta patz, ta guèrra atura. Jo que jamès me conformè damb víuer sonque ua vida, e tostemp desirè veir diferenta gessuda
Er òme ei ua herida entara sua existéncia, un incendi ena montanha... tecnologia, dependéncia...I a ua manèra de cambiar! Evolucionar entara patz e atau eth mon revolucionar! Sonque cau estimar, sajar de veir mès enlà e atau es shènes dera diferéncia trincar, amiar era tua positivitat e non te cares, entà hèr que i age mès “t’estimi” que bales
A on s’amague era vertat? dilhèu entre melancolia e soletat?
A on s’amague era vertat ? dintre es ridòls des mainatges e era blancor dera libertat?
A on s’amague era vertat? dilhèu entre melancolia e soletat?
A on s’amague era vertat ? dintre es ridòls des mainatges e era blancor dera libertat?
Era vida va dera evolucion ara revolucion
E laguens de tu que non pare, que bare er interior!
Era vida va dera evolucion ara revolucion
E laguens de tu que non pare, que bare er interior damb era patz!
Òh! Mare Tèrra, t’estaquen shènes de guèrra, de hame e de pena, tu que auies estat tant bèra! Tu que mos brindès era libertat, entà èster, entà créisher, entà evolucionar, damb era patz...
Òh! Mare Tèrra, t’estaquen shènes de guèrra, de hame e de pena, tu que auies estat tant bèra! Tu que mos brindès era libertat, entà èster, entà créisher, entà revolucionar!!!
Que difícil estimar, que fàcil òdi semiar, desbrembar ua patz que morís de soletat. Era vida aurie d’èster sonque un viatge de plaser, es frontères e es barrères... sonque linhes en papèr
Òh! Mare Tèrra que mos acuelhes en tòn còr, eth peatge de ta vida pera nòsta qu’ei era mòrt. Humenèges que se lhèuen e alimenten conformisme, sus ambients que tu ager arrosaues damb optimisme
Dictadures democratiques: cortines tara vertat. Fòrces de seguretat luten en guèrres pera patz. Maudit mon enrebessat se campe en miralhs trincats, aparte es uelhs ua societat que s’enfonse ena soletat
Òh! Mare Tèrra, desbrembada e castigada, despolhada e caushigada, soleta e desmoralizada, violada pes madeishi drets que mos protegissen, ven quèir era tua sang e damb frivolitat fingissen qu’eth tòn plor non s’enten. Tanti n’i a que non desiren desvelhar, tanti ans damb es uelhs barrats! Damb es mans tacades de sang caminam, sense escotar-te cantar, sense veder-te agonizar...
Ara daurim es uelhs, i a tantes causes que guardar...
Coma es espigues d’èrba seca
Qu’un dia creisheren e desvelhèren dauant dera grandesa deth Solei
Que lhèue vides sonque damb punar
Eres dèishen anar un aire fragil en tant que vibren
Hèn aunor ara sensibilitat damb eth mon
E dan es gràcies per aquera oportunitat
Ara que s’agarrèren damb era fòrça de cent shivaus
E maugrat era sua aparent feblesa
Contunhen damb eth tronc quilhat e eth cap tostemp guardant tath cèu!
Qu’un dia evolucionèren
E ara es camps que les acuelhen revolucionen ath que contemple!
Ua idea florís en prat des tòns pensaments, possada pes prohondes arraïtzes que nèishen laguens, dauant des passi que conformen tòn camin, dilhèu ei er azard, dilhèu ei eth frut deth destin
Campar tostemp entà dauant e veir que non a fin eth mon, en tot observar era curva que conforme er orizon. Ena sang era passion, laguens deth piech revolucion, art coma forma d’expression e dera ment liberacion
Escuelh era tua faccion, era mia ei era de natura, en prò dera evolucion, artenh ta patz, ta guèrra atura. Jo que jamès me conformè damb víuer sonque ua vida, e tostemp desirè veir diferenta gessuda
Er òme ei ua herida entara sua existéncia, un incendi ena montanha... tecnologia, dependéncia...I a ua manèra de cambiar! Evolucionar entara patz e atau eth mon revolucionar! Sonque cau estimar, sajar de veir mès enlà e atau es shènes dera diferéncia trincar, amiar era tua positivitat e non te cares, entà hèr que i age mès “t’estimi” que bales
A on s’amague era vertat? dilhèu entre melancolia e soletat?
A on s’amague era vertat ? dintre es ridòls des mainatges e era blancor dera libertat?
A on s’amague era vertat? dilhèu entre melancolia e soletat?
A on s’amague era vertat ? dintre es ridòls des mainatges e era blancor dera libertat?
Era vida va dera evolucion ara revolucion
E laguens de tu que non pare, que bare er interior!
Era vida va dera evolucion ara revolucion
E laguens de tu que non pare, que bare er interior damb era patz!
Òh! Mare Tèrra, t’estaquen shènes de guèrra, de hame e de pena, tu que auies estat tant bèra! Tu que mos brindès era libertat, entà èster, entà créisher, entà evolucionar, damb era patz...
Òh! Mare Tèrra, t’estaquen shènes de guèrra, de hame e de pena, tu que auies estat tant bèra! Tu que mos brindès era libertat, entà èster, entà créisher, entà revolucionar!!!
( Alid Sans )
www.ChordsAZ.com