[Lyric] Korkuma Mahkûm (Leo Panthera)

Verse 1:
Yaşanılan her gün vakitsiz ölümün arefesi
Bizlerse yaşadığımız günlerin talebesiyiz
Gördükçe yanar içim, gözlerimde kan lekesi
İçimdeki ölülerin üstünde vaktin parmak izi
Unutsam da unuttukça dünler ardımda
Aldanma. Ben gülsem de gülmem aslında
Mutluluğum eziliyor külfet altında
Unutma. Kahpelik hayatın müfredatında
Ve benim kırık notlarım, bu yıkım sonlanır mı?
Boş kaldıkça yanlarım gözlerim kanlanır
Sabrımın son damlasında boğuldum. Utanmadın
Cam kırıldı kesti. Can kırıldı susar mı hiç?
Gerçekler kusup, yalanlar yutardım. Doldu vaktin
Yelkovan kanatları aldı götürdü
Sonra saatlerim kıskacında amansızca can çekişti akrebin
Kaybettiğim "Zafer"lerin üzerindе senin parmak izin

Nakarat:
Yangını harladı ahım
Gözlerim dalgın, yine dibе battım
Vefatı diri diri tattım
Bile bile ben yine korkuma mahkûm kaldım
Verse 2:
Umursamazlık senin içini kuşattı
Ben de ne kadar umurum varsa hepsini sende bıraktım
Sen ne kadar acıksan ben o kadar susardım
Ben ne kadar feryâd etsem sen o kadar susardın
Hanginiz değil ki kalbi pis?!
Çâremiz bıraktıysa çâresiz kan dolar etrafı acı kahvemin
23 kere omuzlarımda taşıdığım cenaze benim
Göz kapaklarım kâbuslarımın beyaz perdesi
Bugünün yarına sırtı dönük dünün ipini çekerken
Yarının tabancası onun sırtında ve Parmağı tetikte
0'da patlayacak silah. Ölecek günler
Dünümün mezarını süsler adını taşıyan çiçekler
Pusulamızın götürdüğü yer ölümken
Hayata dair umutlarım gülünçler
Uslu çocuk olmak zordu şirini Gargamel görürken
Karanlıktan korkan bir kör Zafer

Nakarat:
Yangını harladı ahım
Gözlerim dalgın, yine dibe battım
Vefatı diri diri tattım
Bile bile ben yine korkuma mahkûm kaldım