Song: Το Mούτρο
Year: 2020
Viewed: 72 - Published at: 6 years ago

[Verse]

Μίλησα όταν κανένας δε μίλαγε
Και άκουσα όταν κανένας δεν άκουγε γύρω μου
Πίστευα σε μένα όταν κανένας δεν πίστευε
Πίστεψαν ενώ είχα χάσει την πίστη μου
Τώρα μοιάζω έτοιμος, ενώ νιώθω ανοργάνωτος και εύθραυστος
Θα μείνω πίσω είπα για να νιώθω ελεύθερος
Και η σιωπή μου είναι ο μόνος λόγος που νιώθω ένοχος..
Μα πόσα να χωρέσει ένας εγκέφαλος, έμεινα ανέπαφος
Τώρα εκείνο το μούτρο που' χε ένα χάρισμα με την λογοτεχνία
Δεν ανέχεται ποτέ να έρχεται δεύτερος, οχι..
Δεν είμαι ο Έλληνας που έχετε συνηθήσει ακόμη
Θέλω να ανατέλλω από τη δύση
Ονειρεύομαι - πράττω, δεν προσεύχομαι μόνο για να' χω
Τι πιο καυλωτικό απ το να υπάρχω?
Μη μου πεις κουβέντα, χαμογέλα μου να ακούσω οσα δεν άκουσα ποτέ μου

Το παιδικό δωμάτιο έγινε χημείο
Έγινε φωλιά - έγινε εδρα
Εκείνο το παιδί, έγινε έφηβος, έγινε άντρας
Έγινε μαλάκας σε φάσεις και σε άλλες μάγκας
Και εχω το ραπ για να αποτυπώνω ό,τι βίωσα και νιώθω στα άκρα
Δηλαδή για πάντα..
Κινούμαι και δημιουργώ, δεν κάθομαι, δεν καθυσηχάζομαι
Πήρε χρόνια να νιώσω αυτά που αισθάνομαι σήμερα
Σίγουρα δεν είμαστε ίδιοι, κάπου μοιάζουμε
Κάπου διαφέρουμε, κάπου χάσαμε κάπου τα καταφέραμε
Έχω μια αποστολή να φέρω εις πέρας στο τέλος της μέρας
Για τα άλλα δεν ενδιαφέρομαι
[Chorus]

Πως καταλήξαμε εδώ, πόσα ονειρευόμουν να γίνω
Δε με ξέρετε όπως εγώ, εγώ με κρατώ, εγώ δε μ αφήνω
Αυτός είναι ο τρόπος που ζω, σβήνω και γράφω, γράφω και σβήνω
Δε με ξέρετε όπως εγώ, εγώ με κρατώ, εγώ δε μ αφήνω..

[Verse]

Τετράδια γεμάτα μουτζούρες πέφτουν στον νου μου οι φιγούρες
Πια δε θυμάμαι πολλά, θυμάμαι μονάχα θολούρες
Τωρα που ξέχασα ξέχασαν όλοι και ησύχασα, δε θέλω τέτοιες σκοτούρες
Στράβωσαν όλοι όταν ίσιωσα, δεν θέλω τέτοιες μαστούρες..
Τώρα στο σήμα μου, έχει βαρύνει το μυαλό μου και το σώμα μου
Και κλείνω τον κύκλο μου, πριν μ αφήσουνε τα πόδια μου
Είναι ήδη κλεισμένες οι θέσεις δίπλα μου

Μελετώ το επόμενο βήμα μου, τον επόμενο λόγο
Που θα γράψω την επόμενη ρίμα μου, είναι επόμενο
Να μείνει στη σελίδα μου, σαν ασπίδα μου
Σα θεμέλιο της πυραμίδας

Κάποτε ήταν παιχνίδι, τώρα δεν έχουμε χρόνο να παίξουμε
Τώρα μπλέξαμε, τώρα ξέρουμε, τώρα ακούμε, τώρα βλέπουμε
Κάποτε ήτανε ακαριαίο σα ξέσπασμα ακραίο
Τώρα αναπνέω μ' αυτό, τώρα μου είναι αναγκαίο.. καλό
Για αυτό και χτυπώ σα μοιραίο κακό που μάλλον δεν είναι τυχαίο
Καλώς η κακώς φτάνω στον πρώτο ξεκινώντας απο τον τελευταίο σταθμό
Απ' τον παλιό στο νέο ρυθμό
Στο flow μου χιλιάδες flows απαριθμώ
Δεν έχω αριθμοό, ανταποκρίθηκα στον βρυχηθμό
Είτε είναι λάθος είτε σωστό, πάντα με βρίσκει πιστό
Δε χρειάζομαι κάτι για να πειστώ
Κάνω ό,τι κάνω για να μη νιώθω κενό
Γράφω ό,τι γράφω κ' έχω λόγους μ' όλους να μοιραστώ
Τώρα που το τέλος είναι τόσο κοντά
Τώρα είναι που δε μπορώ πίσω να κρατηθώ
Τώρα που στα πόδια μου πατώ
Καθάρισα το μυαλό μου από οτιδήποτε με κράτησε πίσω
Δεν νιώθω τίποτα για τίποτα μα νιώθω ότι ζω
Και έχω τα πάντα.. κάτι που δε μπορώ να εξηγήσω
[Chorus]

Πως καταλήξαμε εδώ, πόσα ονειρευόμουν να γίνω
Δε με ξέρετε όπως εγώ, εγώ με κρατώ, εγώ δε μ αφήνω
Αυτός είναι ο τρόπος που ζω, σβήνω και γράφω, γράφω και σβήνω
Δε με ξέρετε όπως εγώ, εγώ με κρατώ, εγώ δε μ αφήνω..

( Stoixeiothetis (GRC) )
www.ChordsAZ.com

TAGS :