{Verse 1]
Χάρη σε εσένα τώρα γράφω πιο καλά, χάρη σε εσένα ένιωσα μικρό παιδί ξανά χάρη σε εσένα βρήκα αλήθειες που δεν έλεγαν να σβήσουν μα χάρη σε έμενα βρήκα την αλήθεια που δεν ήσουν
Αγκομαχώ συνεχώς συντρόφια μου ένας καπνός κίτρινος κάτω από το κίτρινο φως νιώθω κενός όμως πιο πολύ νιώθω χαζός γιατί με κάνες να θέλω να υπεραναλύω το γιατί άραγε γιατί?Ωχ ειδές πάλι το έκανα με ξέχναγα κάθε φορά που αγάπη σου ξέρναγα μεστό μπέτωμα παρανοώ παραμιλώ πήγε έντεκα θα βγω και πάλι στις 5 θα κοιμηθώ αυτό δεν το μπορώ..Αϋπνίες και κακουχίες μου γαμάνε όλο τον οργανισμό το να με κοιτάς σκέτο βασανιστήριο τα μάτια σου είναι αρρώστια και ταυτόχρονα ελιξίριο είσαι κάτι το μυστήριο που θέλω να μάθω μα δεν πρόκειται να μάθω και αν το μάθω θα είμαι ήδη με το ένα πόδι στον τάφο μέσα από την σκοτεινή μου τάφρο πάλι σου γραφώ με ένα γλυκό καφέ και ένα πικρό βαρύ ταμπάκο.Πολλές φορές έπιασα πάτο και εσύ ήρθες και με ανέσυρες και με έσωσες μέσα από το ναυάγιο μετά όμως άρχισες πάλι το ίδιο τροπάριο και με έπνιξες μεστο βυθό σου με τρόπο μακάβριο δεν τα λέμε αύριο εγώ θέλω σήμερα και είμαι ικανός για να σε δω με τα γυμνά μου χεριά να σπάσω και σιδερά ηλεκτροφόρα τα συναισθήματα μου μπήκαν μέσα σε νεκροφόρα και γιαυτο φταις εσύ τι έχεις να πεις τώρα?Μέσα στην μπόρα αποκαλύπτονται σχεδόν τα πάντα μα εσύ είσαι μια εξαίρεση σκοτώνεις την κάρδια μου κάθε μέρα με απανωτές μαχαιριές και ως αντάλλαγμα μου δίνεις λίγη έμπνευση.Μα αυτό μου αρκεί,μου αρκεί ένα χαρτί ένα στύλο μια καυλωμένη λούπα ώστε να σου γράψω και πιο μετά να σου πω ότι από κοντά δεν σου πα σε έναν μονόλογο βγάζω ψυχή καθώς κατεβάζω γουλιές μέσα απτήν κούπα εθισμένος στο νταπα ντουπα είμαι καιρό μέσα σε αυτό τον ψυχοφθόρο δύσκολο καιρό και όσο θα με παιδεύεις το χαρτί θα συνεχίσει να χει πάνω του μουτζούρες πίστεψα πως είναι διαφορετική και πως οι υπόλοιποι είναι απλά καρικατούρες μα γελάστηκα και μάλλον γιαυτο θα έφταιγαν οι σούρες άλλα τα αρώματα της για μένα οι καλύτερες μαστούρες εμφανισιακά καλή είναι μα η ψυχή της είναι από της πιο πατσαβούρες άλλη μια νύχτα πέρασε πνιγμένη σε θολούρες πνιγμένοι μέσα στις θολούρες σου κάπου εδώ τελειώνω σε ευχαριστώ άμα με άκουσες αν όχι θα σου γράψω πάλι σε ένα χρόνο
Χάρη σε εσένα τώρα γράφω πιο καλά, χάρη σε εσένα ένιωσα μικρό παιδί ξανά χάρη σε εσένα βρήκα αλήθειες που δεν έλεγαν να σβήσουν μα χάρη σε έμενα βρήκα την αλήθεια που δεν ήσουν
Αγκομαχώ συνεχώς συντρόφια μου ένας καπνός κίτρινος κάτω από το κίτρινο φως νιώθω κενός όμως πιο πολύ νιώθω χαζός γιατί με κάνες να θέλω να υπεραναλύω το γιατί άραγε γιατί?Ωχ ειδές πάλι το έκανα με ξέχναγα κάθε φορά που αγάπη σου ξέρναγα μεστό μπέτωμα παρανοώ παραμιλώ πήγε έντεκα θα βγω και πάλι στις 5 θα κοιμηθώ αυτό δεν το μπορώ..Αϋπνίες και κακουχίες μου γαμάνε όλο τον οργανισμό το να με κοιτάς σκέτο βασανιστήριο τα μάτια σου είναι αρρώστια και ταυτόχρονα ελιξίριο είσαι κάτι το μυστήριο που θέλω να μάθω μα δεν πρόκειται να μάθω και αν το μάθω θα είμαι ήδη με το ένα πόδι στον τάφο μέσα από την σκοτεινή μου τάφρο πάλι σου γραφώ με ένα γλυκό καφέ και ένα πικρό βαρύ ταμπάκο.Πολλές φορές έπιασα πάτο και εσύ ήρθες και με ανέσυρες και με έσωσες μέσα από το ναυάγιο μετά όμως άρχισες πάλι το ίδιο τροπάριο και με έπνιξες μεστο βυθό σου με τρόπο μακάβριο δεν τα λέμε αύριο εγώ θέλω σήμερα και είμαι ικανός για να σε δω με τα γυμνά μου χεριά να σπάσω και σιδερά ηλεκτροφόρα τα συναισθήματα μου μπήκαν μέσα σε νεκροφόρα και γιαυτο φταις εσύ τι έχεις να πεις τώρα?Μέσα στην μπόρα αποκαλύπτονται σχεδόν τα πάντα μα εσύ είσαι μια εξαίρεση σκοτώνεις την κάρδια μου κάθε μέρα με απανωτές μαχαιριές και ως αντάλλαγμα μου δίνεις λίγη έμπνευση.Μα αυτό μου αρκεί,μου αρκεί ένα χαρτί ένα στύλο μια καυλωμένη λούπα ώστε να σου γράψω και πιο μετά να σου πω ότι από κοντά δεν σου πα σε έναν μονόλογο βγάζω ψυχή καθώς κατεβάζω γουλιές μέσα απτήν κούπα εθισμένος στο νταπα ντουπα είμαι καιρό μέσα σε αυτό τον ψυχοφθόρο δύσκολο καιρό και όσο θα με παιδεύεις το χαρτί θα συνεχίσει να χει πάνω του μουτζούρες πίστεψα πως είναι διαφορετική και πως οι υπόλοιποι είναι απλά καρικατούρες μα γελάστηκα και μάλλον γιαυτο θα έφταιγαν οι σούρες άλλα τα αρώματα της για μένα οι καλύτερες μαστούρες εμφανισιακά καλή είναι μα η ψυχή της είναι από της πιο πατσαβούρες άλλη μια νύχτα πέρασε πνιγμένη σε θολούρες πνιγμένοι μέσα στις θολούρες σου κάπου εδώ τελειώνω σε ευχαριστώ άμα με άκουσες αν όχι θα σου γράψω πάλι σε ένα χρόνο
( Avertos (GRC) )
www.ChordsAZ.com